ΤΙ ΑΠΗΝΤΗΣΕ Ο ΜΕΓΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΡΩΤΗΣΑΝ....................
Αν ήμουν ο Αλέξανδρος...
Αν ήμουν ο Αλέξανδρος...
Έστειλε πρέσβεις ο Δαρείος στον Αλέξανδρο και του πρόσφερε τη μισή περσική αυτοκρατορία, δέκα χιλιάδες τάλαντα, τη θυγατέρα του ως σύζυγο και υπόσχεση φιλίας και συμμαχίας.
Στη σύσκεψη, ο στρατηγός Παρμενίων επέμεινε: Ούτε που το είχε
ονειρευτεί ο πατέρας σου ο Φίλιππος. Εγώ αν ήμουν Αλέξανδρος θα δεχόμουν.
- Κι εγώ, αν ήμουν Παρμενίων θα δεχόμουν, απάντησε κοφτά ο Αλέξανδρος.
Απέρριψε την πρόταση του Δαρείου και κατέκτησε τον κόσμο.
*** * ***
Η εμπιστοσύνη του Μ. Αλεξάνδρου στο γιατρό του
Ο στρατηγός Παρμενίων μήνυσε στον Μέγας Αλέξανδρο ότι ο γιατρός του είχε έρθει σε μυστική συνεννόηση με το Δαρείο, για να τον δηλητηριάσει.
Ο Αλέξανδρος διάβασε το γράμμα του στρατηγού του και το έβαλε κάτω από το προσκέφαλό του. Έπειτα από λίγο ήρθε ο γιατρός του, φέρνοντας τον κύλικα με το φάρμακο. Πήρε το ποτήρι κι ενώ με το ένα χέρι έπινε το φάρμακο, με το άλλο έδινε στο γιατρό να διαβάσει το εμπιστευτικό γράμμα, που ανέφερε ότι αυτός θα του προσέφερε αντί φαρμάκου δηλητήριο.
Μέχρι να τελειώσει ο γιατρός την ανάγνωση της επιστολής, ο Αλέξανδρος είχε καταπιεί όλο το φάρμακο. Ήθελε μ’ αυτό τον τρόπο να αποδείξει στον γιατρό του πόση εμπιστοσύνη έτρεφε σ’ αυτόν και το πόσο ασφαλής ένοιωθε κοντά του και στις πιο κρίσιμες στιγμές.
*** * ***
Η πρόκληση μετά τη νίκη
Ένας Πέρσης ευγενής, συνελήφθη αιχμάλωτος. Ο Μέγας Αλέξανδρος διέταξε να τον μεταχειρίζονται καλά και να μην του λείψει τίποτε. Κατόπιν, τον κάλεσε μπροστά του και του μίλησε με ευγένεια και καλοσύνη. Αλλά ο Πέρσης αποκρίθηκε βάναυσα και με περιφρόνηση.
Τότε, ο Μέγας Αλέξανδρος είπε στους αξιωματικούς του:
«Πάρτε τον από εδώ για να μη με κάνει και θυμώσω με την αυθάδειά του. Νίκησα αυτόν τον άνθρωπο στη μάχη. Αλλά τώρα -πράγμα πολύ δύσκολο- πρέπει να νικήσω τον εαυτό μου στην πρόκλησή του».
*** * ***
Το πολυτιμότερο από τα υπάρχοντα του Μεγάλου Αλεξάνδρου
Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος, έφευγε για την κοσμοϊστορική εκστρατεία του, την παραμονή μοίρασε στους φίλους του όλα τα προσωπικά του αντικείμενα. Όλα τα αναμνηστικά του.
Όταν τον ρώτησαν, «εσύ δεν θα κρατήσεις τίποτα για τον εαυτό σου;» εκείνος απάντησε: Εγώ κρατώ το πολυτιμότερο: Τις χρηστές ελπίδες του μέλλοντος. Δεν μου χρειάζεται τίποτε από το παρελθόν.
*** * ***
Το χρέος του Μεγάλου Αλεξάνδρου
Ένας στρατιώτης οδηγούσε ένα μουλάρι φορτωμένο χρυσάφι. Κάποια στιγμή το ζώο κατάκοπο παραπάτησε κι έπεσε κάτω. Τότε, ο στρατιώτης φορτώθηκε ο ίδιος τον χρυσό και τον κουβαλούσε στον ώμο του. Τυχαίως, τον είδε ο Αλέξανδρος, έμαθε κατάπληκτος το τι συνέβη, πλησίασε τον ευσυνείδητο στρατιώτη και τον διέταξε:
«Το φόρτωμα αυτό να το πας στο σπίτι σου. Σου ανήκει. Είναι εξόφληση χρέους προς την ευσυνειδησία και την εντιμότητά σου».