(*) ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

Η  ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΗ  ΕΚΠΟΜΠΗ  ΜΑΣ  "ΑΥΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ... ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΜΕΡΑ"

ΔΕΥΤΕΡΑ-ΤΡΙΤΗ-ΠΕΜΠΤΗ-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΣΥΝΤΟΜΑ ΞΑΝΑ ΚΟΝΤΑ ΣΑΣ... :-)  

( ΣΕ ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ  ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ RADIOSKYFOX.COM )

Γιά τήν συμμετοχή μου στά ραδιο-ιστολόγια.. :

Ὀνομάζομαι Κωνστάντια-Νάντια Δ. Ραΐση καί θά εἶμαι κοντά σας, ἐφόσον κι ἐσεῖς τό θελήσετε, Δευτέρα-Τρίτη-Πέμπτη-Παρασκευή σὲ ὧρες Ελλάδος σύντομα ἀνακοινώσιμες, μέσα ἀπό τά ραδιο-ιστολόγια www.radiofilopoli.eu καί www.radioskyfox.com καί τήν ἐκπομπή «Αὔριο εἶναι μιά... καινούργια μέρα» !

Λίγα λόγια γιά μένα, ἔτσι γιά νά γνωριστοῦμε.

Γεννήθηκα καί μεγάλωσα στήν πανέμορφη Ἑλλάδα μας, ζώντας τά περισσότερα χρόνια μου στήν νύμφη τοῦ Θερμαϊκοῦ Θεσσαλονίκη, μέ σημαντικούς σταθμούς τά Χανιά στήν Κρήτη μας, ὅμως καί κάποιες φορές στήν Ἀθήνα. Καταγωγή τῶν πολυαγαπημένων μου γονιῶν ἀπό βουνό καί θάλασσα, Φλώρινα-Θεσσαλονίκη, Ἄνδρο/Ἀθήνα καί... Ναζλί, ἕνα χωριό ἔξω ἀπό τήν ἀλησμόνητη Σμύρνη μας.

Πέρασα, πολύ δεμένη μέ τό πατρικό μου, μιά γεμάτη παιδική καί ἐφηβική ἡλικία, πού μοῦ ἔδωσε ἀφορμές κι αἰτίες γιά ψυχική καί πνευματική δράση κι ἀναζήτηση σέ ὅλα τά ἐπίπεδα. Παρόλη τήν ἔμπρακτα ἀμέτρητη ἀγάπη στήν μητέρα Ἑλλάδα, ἡ καρδιά μου ἔμοιαζε νά ξεκινοῦσε τό δικό της ταξίδι, ὅταν μετά τό σχολεῖο ξενητεύτηκα σέ ἄλλο κράτος (μέ ἐφόδιο τήν ἐκπαίδευσή μου στήν Γερμανική Σχολή Θεσσαλονίκης) στήν τότε Δυτική, χωρισμένη ἀκόμη στά δύο, Γερμανία, πλέον σήμερα ἑνοποιημένη μέ τήν πάλαι ποτέ Ἀνατολική. Ὡστόσο, πολύ γρήγορα ἔννοιωσα κάτι πού ἤξερα ἀπό τήν ἀρχή, πώς ἁπλά κράτος ἄλλαξα καί τόπο διαμονῆς, ἀφοῦ καί ὅπως ἀπεδείχθει τήν Ἑλλάδα τήν κουβαλῶ μέσα μου. Ἐκεῖ, στόν ξένο ἀέρα καί ἥλιο μέ... φιλοξένησε μιά ρομαντική πόλη, τουριστική καί φοιτητική ταυτόχρονα, σέ πολύ κόσμο ἡ γνωστή Χαϊδελβέργη, ὅπου ἔχει μείνει θαρρεῖς ὁ χρόνος πίσω ἐξαιτίας τῆς διατηρημένης παλαιᾶς ρυμοτομίας της. Μέ δίδαξε πολλά αὐτή ἡ πόλη καί ἡ τύχη στάθηκε ἀκριβοδίκαιη μαζί μου.

Σπούδασα Πολιτικές Ἐπιστῆμες καί Κοινωνιολογία, ἀνθρωποκεντρικές θεωρίες, μελετώντας ἔτσι τήν θέση τοῦ ἀνθρώπου στά διάφορα «ρεύματα σκέψεων».

Ἐργάστηκα στόν ἰδιωτικό τομέα, ξεκίνησα ἀτομική ἐπιχείρηση στόν τουριστικό κι ἀργότερα ἐκδοτικό-διαδικτυακό κλάδο. Γνώρισα πολλούς ἀνθρώπους ἀπό πολλά και διαφορετικά μέρη τῆς γῆς. Παράλληλα ἀγάπησα πιό πολύ το βιβλίο καί τήν μουσική..

Δόξα τῷ Θεῶ, παράπονα δέν ἔχω, ὁ δρόμος μου εἶχε ἀπ’ ὅλα, ἐπιτυχίες-ἀποτυχίες-σωστά-λάθη- χαρές-δάκρυα- χειροκροτήματα-προδοσίες... 

Ὡστόσο, κάποια λακωνικά συμπεράσματα πολύτιμα κρατῶ :

Ὡς Ἑλληνίδα; Σάν τήν πατρίδα τίποτα, τίποτα στόν κόσμο ὅλον !

Ὡς Χριστιανή–Ὀρθόδοξη; Ὁ Θεός ἔχει τόν τρόπο Του νά σέ βρῆ κι ἐφόσον Τόν δεχθεῖς καί Τόν λατρέψεις, πάντα θά σέ ἐκπλήσση θετικά !

Ὡς ἄνθρωπος; Carpe diem ! Ἄδραξε την μέρα...

Ναί, τελικῶς αὐτό ἔχουμε, τήν στιγμή καί πρέπει νά κάνουμε ὅ,τι καλύτερο κι εὐγενέστερο ἀπό αὐτήν.

Τό παρελθόν; Εἶναι πίσω, μά καί τό κουβαλᾶμε.

Τό μέλλον; Εἶναι τοῦ Θεοῦ, Ἐκεῖνος ξέρει.

Ἡ στιγμή. Αὐτή μόνον εἶναι δική μας, αὐτή εἶναι πού χτίζει ἤ γκρεμίζει...

Ἡ θέση τοῦ ραδιοφώνου στήν ζωή μου σέ συνδυασμό μέ ἕναν καλό μουσικό στίχο καί ἦχο; Μεράκι ἀπό πάντα μά φροντισμένο μέ ἰδιαίτερη αὔρα, αὐτήν τῆς ἐπικοινωνίας, κυρίως μέ τίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων. Εὐχαριστῶ τό www.radioskyfox.com γιά τήν εὐκαιρία πού μοῦ προσφέρει νά συμμετέχω στήν ὁμάδα του μά καί τούς διαδικτυακούς φίλους σε Ἀμερικὴ καὶ Αὐστραλία γιὰ τὶς ἀναμεταδόσεις τους.

Καλή ἀκρόαση, λοιπόν καί μήν ξεχνᾶμε: Ὅλα μά ὅλα, τά εὔκολα μά καί τά δύσκολα ἔχουν τόν λόγο τους στήν ζωή μας καί μέ πίστη-μέ ὑπομονή «αὔριο εἶναι μιά καινούργια μέρα» !

ΜΕ ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΕΙΣ ΣΕ ΣΤΑΘΜΟΥΣ ΤΗΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΑΣ

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΕΣ ΟΛΕΣ ΜΟΥ ΟΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ

ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΑΝΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ

ΣΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΜΟΥ 

ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ, 

ΓΟΝΕΙΣ ΜΟΥ ΚΙ ΑΔΕΛΦΟ ΜΟΥ..

ΙΔΙΑΙΤΕΡΩΣ ΣΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ,

ΕΝΑ ΕΠΙΠΟΛΑΙΟ ΤΡΟΧΑΙΟ ΚΑΙ 21 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ

ΑΥΤΟ ΗΤΑΝ, "ΕΦΥΓΕ" ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΤΑΞΙΔΙ..

Μάνα... 

 Μέντορά μου, 

 Γῆ μου, 

 Ἔμπνευσή μου, 

 Πηγή μου, 

 Μάτια μου, 

 Δύναμή μου, 

 Φάρε μου, 

 Τετάρτη ἦταν....

 Τελευταία ματιά...

 Τελευταῖο σου μήνυμα : 

 Νὰ συνεχίσης ! 

 Μάνα, Τετάρτη ἦταν...

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ, ΜΑΝΑ ... 

LINK ΕΔΩ >>>  https://www.youtube.com/watch?v=QnP5_8kaOMo

ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ >> https://www.youtube.com/watch?v=nAclrQKsNbk
ΚΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ >> https://www.youtube.com/watch?v=ChN6rfJz9cA

ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ, σ.ἔ. 2024 μ.Χ. ...

ΓΕΡΟΣ, ΔΥΝΑΤΟΣ ΚΑΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΣ ΝΑ΄ΣΑΙ, ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ !

Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς «Γιορτῆς τῆς Πολεμικῆς μας Ἀεροπορίας» καί μεγαλώνοντας μέσα στήν «οἰκογένεια τῶν Ἰκάρων», ἅς μοῦ ἐπιτραπεῖ νὰ καταθέσω ἕνα μήνυμα, κάτι σὰν ἕνα «παρακαλῶ» πρὸς τοὺς πιλότους μας, ὅμως καὶ πρὸς ὅλους τούς Ἀξιωματικούς μας: «Ἡ προίκα-στήριγμα καί ὁδηγὸς πρός μίμηση ποὺ θὰ ἀφήσετε στὰ παιδιὰ σας, νὰ εἶναι πάνω ἀπ΄ὅλα ἡ ἀγάπη στήν πατρίδα καί ἡ περηφάνεια τους, ὅτι ὑπηρετήσατε σωστὰ ἕνα ἱστορικὰ μεγάλο Ἔθνος, πού δέν πρέπει νά σβήση ποτέ, διότι ἕναν ξεχωριστὸ προορισμὸ ἔχει, τὸν ἐξανθρωπισμὸ καὶ εὐαγγελισμὸ τῆς ἀνθρωπότητος ! »

Ἕνα μόνον ἔχω νὰ πῶ, προσευχόμενη στήν Παναγιά μας πάντα μὲ ταπεινὸ φρόνημα : «Μπορῶ καὶ περπατῶ μὲ ἴσια τὴν πλάτη, ψηλά τό κεφάλι, τὸ χαμόγελο στὰ χείλη. Θά σφάλλω, θά πέσω μά θά σηκωθῶ, θά συνεχίσω. Τολμῶ καὶ μιλῶ μὲ πίστη, θάρρος καὶ αὐτογνωσία. Ζῶ μὲ ἀξιοπρέπεια. Ἀγαπῶ μὲ ἐντιμότητα καί σεβασμό. Ἀγωνίζομαι μὲ αὐταπάρνηση καί «σπαρτιάτικη ἀσπίδα κρατῶ γιὰ τὸν διπλανό μου.» Ψυχικοὶ στηλοβάτες μου σὲ αὐτὴν τὴν διαδρομὴ ; Οἱ γονεῖς μου καὶ ὁ πνευματικός μου. Ὅμως ἡ ἀφετηρία βρίσκεται ἤδη στὰ πρῶτα συνειδητὰ βήματά μου καὶ στὴν ἰδιαίτερη αἴσθηση ποὺ εἶχα μέσα στὸ πατρικό μου κοντὰ στὴν στάση ζωῆς ἑνὸς ἀνθρώπου, τόσο καθοριστικὴ γιὰ μένα : «Ὑπηρέτησε ἀσυμβίβαστα καί ἑλληνοπρεπέστατα τό Ἔθνος μας, ἀγάπησε μὲ μοναδικὸ τρόπο τὴν ὡραιότερη ἐπιλογὴ τῆς ζωῆς του - τὴν σύζυγό του, μητέρα μου καί δυναμικό μέντορά μου, ὑπῆρξε καὶ εἶναι προστατευτικὸς πατέρας μὲ ὅλες μά ὅλες κυριολεκτικῶς τὶς δυνάμεις του, πρακτικές και προσευχητικές.

Εὐχαριστῶ, πατέρα μου, εὐχαριστῶ γιὰ ὅλα, σ.ἔ. 2024μ.Χ. ...

ὡς Ἑλληνοπούλα, ὡς Χριστιανή, ὡς κόρη σου !»

ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2015

( ΓΙΑ ΜΕΓΕΘΥΝΣΗ : ΔΕΞΙ ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΦΩΤΟ - ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΕ ΝΕΑ ΚΑΡΤΕΛΛΑ )

Μάνα... 

Μέντορά μου, 

Γῆ μου, 

Ἔμπνευσή μου, 

Πηγή μου, 

Μάτια μου, 

Δύναμή μου, 

Φάρε μου, 

Τετάρτη ἦταν....

Τελευταία ματιά...

Τελευταῖο σου μήνυμα : 

Νὰ συνεχίσης ! 

Μάνα, Τετάρτη ἦταν...

***

Ἀπρίλιος 2003 - Ἀπρίλιος 2023

«Ξανὰ Πασχαλιά, μάνα, μέντορά μου…!

Εἴκοσι Πασχαλιὲς χωρὶς τήν φυσική σου παρουσία…

20 ὁλόκληρα χρόνια…!

Χωρὶς νὰ σὲ βλέπω, νὰ σ΄ἀκούω, νὰ σ΄ἀγγίζω,

νὰ σ΄ἀγκαλιάζω, νὰ σὲ φιλῶ, νὰ σοῦ γελῶ καὶ νὰ μοῦ γελᾷς,

χωρὶς τὸ πρωΐνό μας καφεδάκι πρὶν καλὰ-καλὰ ξυπνήσουμε,

χωρὶς τὸ ἀπὸ κοινοῦ μας «δόξα τῷ Θεῶ,

ἀκόμη μιὰ νέα μέρα, ἀκόμη μιὰ εὐκαιρία»,

χωρὶς νὰ καλαμπουρίζουμε καὶ νὰ αὐτοσαρκαζόμαστε,

χωρὶς τὶς κοινές μας ἀγωνίες καὶ τοὺς κοινοὺς ἀγῶνες,

χωρὶς νὰ μελετοῦμε, νὰ ἀναλύουμε, νὰ πολιτολογοῦμε,

νὰ γράφουμε, νὰ σχολιάζουμε, νὰ σχεδιάζουμε, νὰ δροῦμε,

χωρὶς τὸν κινηματογράφο μας, τὴν μουσική μας, τοὺς χορούς μας,

χωρὶς τὶς τσάρκες μας παντὸς καιροῦ καὶ τόπου,

χωρὶς νὰ χαίρομαι αὐτὴν τὴν ὀνειρεμένη στιγμὴ μὲ

τὸ ὑπέροχό σου καθημερινὸ φιλάκι στὸν πατέρα,

γιὰ 50-χρόνια τὰ δυό σας, μαζί σέ ὅλα..

Χωρίς….. Χωρίς….. Χωρίς…..

Εἴκοσι Πασχαλιὲς χωρὶς ἐσένα!

Θυμᾶμαι κάθε δευτερόλεπτο... ἡ ἥσυχη ἐκείνη νύχτα ἀγρίεψε,

ἕνα τραγικά τόσο μά τόσο ἐπιπόλαιο, σκληρὸ τροχαῖο, πολύς πόνος, ἐντατικές, ἀντικρυστά μᾶς ἔβαλαν, Χριστέ μου, πρόλαβες, μοῦ σιγομίλησες, ἔγιναν ὅλα τόσο ξαφνικά:

«Ἐγὼ φεύγω. Ἐσὺ νὰ συνεχίσης»!

Συνεχίζω, μάνα, συνεχίζω…

Κόντρα στὸ ρεῦμα, ξέρεις, στόν δρόμο γιά Τήν πηγή !

Μοῦ τὸ εἶχες πεῖ: «Θὰ΄ρθῆ ἀόρατος πόλεμος.

Νὰ προσεύχεσαι, νὰ ἑτοιμάζεσαι».

Οἱ διδαχές σου καὶ ὁ τρόπος ζωῆς σου? Δύναμή μου!

Ὡστόσο, μπορεῖ οἱ αἰσθήσεις μου νὰ μὴν σὲ ἀντιλαμβάνονται ἀλλὰ σὲ νοιώθω στήν ψυχή μου, σὲ κουβαλῶ στὰ κύτταρά μου, σὲ σκέφτομαι σέ καθεμιά μου ἀνάσα... : «Ἐκεῖ στοὺς ἀγγέλους ποὺ θὰ΄σαι, νὰ μὲ θυμᾶσαι,
στὶς προσευχές σου πρὸς Τὸν Θεό.
Ἐδῶ στὴν γῆ, ἀκόμη, ποὺ εἶμαι, θὰ σὲ θυμᾶμαι
καὶ πάντα, πάντα θὰ σ΄ἀγαπῶ».

Ξανὰ Πασχαλιά, μάνα, μέντορά μου…

Εἴκοσι Πασχαλιὲς χωρὶς τήν φυσική σου παρουσία… 

20 ὁλόκληρα χρόνια…! 

Ὅμως θὰ «ἀνταμώσουμε» ἐκεῖ, στὴν λειτουργιά, ὅπως κάθε φορά ἔτσι καί στὸ Μεγάλο Σάββατο, τὴν ὥρα τῆς Θείας κοινωνίας, «τοῦ Δείπνου Σου τοῦ μυστικοῦ σήμερον, Υἱὲ Θεοῦ, κοινωνόν με παράλαβε·... », τὴν στιγμὴ ποὺ ὅλοι καὶ «ἐδῶ» καὶ «ἐκεῖ» γινόμαστε ἕνα μεταξύ μας, ἕνα μὲ Ἐκεῖνον»!

***

Κοιτώντας φωτογραφίες, γλυκιές συντροφιές..

Μία πρός μία ἀπὸ τὶς ἀγαπημένες τῆς ἀλησμόνητης μητέρας μας, 20 ὁλόκληρα χρόνια χώρια της μὰ μὲ τὰ κύτταρά της στὰ κύτταρά μου  !
Παρακαταθήκη ; Ἡ ζωή της, ἡ ἀγάπη της, οἱ παραινέσεις της.. !

Μὲ ἀφετηρία ἤδη στὰ πρῶτα μου βήματα, πρὶν καλὰ-καλὰ μάθω νὰ γράφω, μὲ ἔμαθε νὰ ζωγραφίζω τὴν ἑλληνικὴ σημαία : 

«Νὰ τὴν ἀγαπᾶς, παιδί μου, πιὸ πολὺ ἀπὸ ἐμᾶς, ἐντάξει ; (ἐμᾶς, ἐννοώντας πατέρα καὶ μάνα)». «Γιατί μανούλα, τὴν ρώτησα». Καὶ μὲ ἐκείνη τὴν ὑπέροχη σὲ ἠχόχρωμα φωνὴ της μοῦ ἀπαντᾶ : «Ἐμεῖς, κορίτσι μου, εἴμαστε γιὰ λίγον καιρὸ ἐδῶ, ἐνῶ ἡ σημαία μας εἶναι γιὰ πάντα. Ὁ σταυρὸς της εἶναι οἱ ἅγιοί μας καὶ οἱ γραμμὲς της εἶναι οἱ ἥρωές μας , Χριστὸς κ Ἑλλάδα μαζί. Ἁπλὰ ἔχε το ἔτσι στὴν καρδούλα σου καὶ ὅταν μεγαλώσης θὰ καταλάβης αὐτὸ πού σοῦ λέω τώρα».

Καὶ μοῦ ἔδωσε τὴν ζωγραφιὰ νὰ τὴν ἀγκαλιάσω. Ἔτσι καὶ πορευτήκαμε, μέχρι καὶ τὴν τελευταία της κουβέντα: «Νὰ συνεχίσης» ! […]

***

«Ὑπάρχει μιὰ ζωὴ ἀόρατη, ἡ ζωὴ τῆς ψυχῆς...
Αὐτὴ εἶναι πολὺ ἰσχυρὴ καὶ μπορεῖ νὰ ἐπιδράση στὸν ἄλλον, ἔστω κι ἂν
μᾶς χωρίζουν χιλιόμετρα... Καὶ χωρὶς νὰ μιλήσουμε, μπορεῖ νὰ μεταδώσουμε τά πάντα, ὅση κι ἂν εἶναι ἡ ἀπόσταση ποὺ μᾶς χωρίζει ἀπ' τὸν πλησίον»,
σημείωνε ὁ Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης !

© www.RadioFilopoli.eu

ΚΑΙ ΠΩΣ ΤΑ ΦΕΡΝΕΙ Η ΖΩΗ ... 2017 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟ ΜΗΝΑ ...

ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΜΟΥ ΜΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΚΑΙ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΤΗΣ ΜΟΥ

"ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΙ ΕΛΛΑΔΑ ΓΕΜΑΤΗ Η ΨΥΧΗ ΤΟΥ"

  Εὐχαριστῶ, μ΄ὅλην τὴν δύναμη τῆς ψυχῆς μου, Τὸν Θεό, ποὺ ἔφερε στὸν δρόμο μου τὸν πατέρα Γεώργιο. «Εὐχαριστῶ γιὰ ὅλα, δάσκαλέ μου, πατέρα μου πνευματικέ, συναγωνιστή μου! Καλόν παράδεισο, πατέρα… Ἃς ἔχουμε ὅλοι τὶς πρεσβεῖες σου»!

***

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ - 22α ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2017

  Ὅταν ὁ ἥλιος ἔλαμπε μὰ ἔμοιαζαν ὅλα σκοτεινά, ὅταν ἡ σιωπὴ μίλησε στὶς δύσκολές μας στιγμὲς τοῦ χρόνου ποὺ φεύγει σέ λίγες μέρες.. Κι εἶπες «δὲν θὰ κλάψω».. Μὰ γιατί; Κι ὁ πόνος ἀνθρώπινος εἶναι.. Ἀλοίμονο.. Κι ἡ Παναγιά μας ἔκλαψε γιὰ Τὸν μονάκριβό της..!

  Ὅμως, σκέφτομαι, ἂς μήν μείνουμε στὴν λύπη.. Ἂν εἴχαμε τὸ βλέμμα μας πάντα στὸ Φῶς, σὲ Ἐκεῖνον πού νίκησε τὸν θάνατο; Ἂν Τὸν ἀγαπήσουμε, ἂν θελήσουμε νὰ τοῦ λέμε δυὸ κουβέντες, βρὲ ἀδελφέ, ὅπως ἀκριβῶς ἀναζητοῦμε νὰ μιλοῦμε μὲ τ΄ἀγαπημένα μας πρόσωπα; Ἄν…;

  Ξύπνησες; Πὲς ἕνα «καλημέρα, Χριστέ μου..»!

  Τρέχεις στὶς δουλειές σου; Νοιῶσε Τον, εἶναι πάντα ἐκεῖ, στοργικὰ καὶ διακριτικά, ὅπως ὅταν ἤσουν παιδὶ κι ἤξερες «οἱ γονεῖς σου σὲ σκέφτονται» ὅπου καὶ νὰ βρισκόσουν..

  Πᾶς γιὰ ὕπνο; Πὲς ἕνα «καλὸ ξημέρωμα, Χριστέ μου..»!

  Χάρισέ Του τὰ 24-ωρά σου καὶ θὰ δῇς μιὰ ἄλλη ζωὴ νὰ ξεδιπλώνεται μέσα σου καὶ μπροστά σου.. Χάρισέ Του τὴν χαρά σου ἀλλὰ καὶ τὴν στεναχώρια σου.. Χάρισέ Του ὅλα τα ρήματα ποὺ ὑπάρχουν, τὸ «γελῶ», τὸ «πονῶ», ὅλα, ὅλα… Μὰ πάνω ἂπ΄ ὅλα χαρισέ Του τὸ «σ΄ἀγαπῶ σου» κι Ἐκεῖνος ξέρει τί θὰ κάνῃ μαζί σου !

  Ὅταν ὁ ἥλιος ἔλαμπε μὰ ἔμοιαζαν ὅλα σκοτεινά, ὅταν ἡ σιωπὴ μίλησε στὶς δύσκολές μας στιγμὲς τοῦ χρόνου ποὺ φεύγει σέ λίγες μέρες μά ἐσὺ «αἰσθάνθηκες τὸ Φῶς νὰ σοῦ σκουπίζῃ τὰ δάκρυα» καί νά σοῦ ψιθυρίζῃ «Εἶμαι πάντα ἐδῶ»!

© www.RadioFilopoli.eu

ΚΑΙ ΞΑΦΝΙΚΑ, ΧΡΙΣΤΕ ΜΟΥ, ΤΟΣΟ ΑΠΟΤΟΜΑ "ΕΦΥΓΕΣ" 
ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ... ΑΙΜΑ ΜΟΥ... ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΑ ΚΑΙ ΓΑΛΑΖΙΑ !
"ΕΦΥΓΕΣ", ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ...
Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΣ ΠΑΣΧΑΛΙΑ 2019 ΜΑΖΙ ΚΑΙ 
ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥ ΜΑΓΙΟΥ ΤΗΝ ΖΑΛΗ !
ΧΙΛΙΑΓΑΠΗΜΕΝΕ ΜΟΥ, ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΜΟΥ..
ΑΣ ΣΕ ΕΧΕΙ ΑΓΚΑΛΙΑ Η ΠΑΝΑΓΙΑ, ΚΑΠΟΥ ΕΚΕΙ
ΜΕ ΤΗΝ ΜΑΝΟΥΛΑ ΠΑΡΕΑΚΙ...
ΕΧΩ ΤΟΣΑ ΝΑ ΣΟΥ ΓΡΑΨΩ, ΜΟΛΙΣ ΤΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΒΡΕΙ ΞΑΝΑ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ.
ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ... ΑΙΜΑ ΜΟΥ... ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΜΕΓΑΛΑ ΚΑΙ ΓΑΛΑΖΙΑ !

ΑΧ... ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ !

  Ἀδελφέ μου, Συναγωνιστή μου, Φίλε μου, Μάϊος 2023, ἕνας χρόνος χωρὶς ἐσένα...! Χωρὶς τό χρῶμα τῆς φωνῆς σου, τὰ καταγάλανα μάτια σου, τὶς ἀπίστευτες ἀτάκες σου, τὶς μοναδικές ἰδέες σου, τὸ ἑτοιμοπόλεμο ὅταν σὲ χρειαζόμουν, ἕνας χρόνος χωρὶς ἐσένα !

  Κι ὅμως… σάν νά εἶσαι παντοῦ, γύρω μου, δίπλα μου ! 

  Μάϊος 2019, ἔτσι ξαφνικά, ἔφυγες…! «Κοιμήθηκες», ἀδελφέ μου, τὸ σῶμα σου τὸ πῆρε στὴν ἀγκαλιὰ της ἡ μακεδονική μας γῆ, ποὺ γέννησε τὴν μάνα μας καὶ ποὺ ἐκείνη μὲ τὴν σειρὰ της μᾶς ἔκανε νὰ τὴν ἀγαπήσουμε τήν γῆ αὐτὴν, νὰ τὴν τιμοῦμε καί νά τήν φυλάξουμε σὰν πανάκριβο διαμάντι ! 

  Ἀδελφέ μου, μόνον ὁ Θεὸς, μόνον ὁ Θεὸς ξέρει πραγματικά πόσο σ΄ἀγάπησα, σ΄ἀγαπῶ καὶ θὰ σ΄ἀγαπῶ μέσα ἀπὸ τὶς προσευχές μου. Ἀδελφέ μου κι αἷμα μου, τώρα - μὲ τὸ ἔλεος Τοῦ Θεοῦ - συνάντησες τὴν μανοῦλα μας, κᾶνε της ξανά καί ξανά μιὰ δυνατή, πολύ δυνατή ἀγκαλιὰ κι ἀπὸ μένα…!
    
    Ἄχ, ἀδελφέ μου, γιά ὅλα μας τά χρόνια ἀδελφέ καί συναγωνιστή μου, ποῦ εἶσαι νά… σχολιάσουμε πολιτικὲς συνέχειες καί πορεῖες ὅλων, ἔτσι ὅπως μόνον ἐμεῖς, παρεΐτσα καὶ μεταξὺ μας, ξέραμε νά… «σχολιάζουμε» !
Ὡστόσο ἐσὺ πλέον, τὰ ἔμαθες ὅλα, κυριολεκτικῶς ὅλα…! Ἐδῶ ? Ἀκόμη λένε ὅτι ψάχνουν ὅλοι τὰ γιατί καὶ τὰ πῶς καὶ τὰ ποιὸς καὶ τὰ ἴσως. Οἱ νεώτεροι; Μοιάζει εὐτυχῶς να τό παλεύουν καί παράλληλα ἀναζητοῦν τὰ φῶτα τῶν παλιῶν, οἱ ὁποῖοι ὅμως παλιότεροι ἤ κάνουν πὼς ξεχνοῦν ἤ δὲν θέλουν, οὔτε τώρα πιά, νὰ ποῦν ἀλήθειες, νὰ συμφωνήσουμε ποῦ διαφωνοῦμε καὶ νὰ συνεχίσουμε.

    Ἀδελφέ μου, πόσα εἴδαμε τὰ δυό μας καὶ ἴσια καὶ στραβά; Ε.. κάπως ἔτσι ! Γενικῶς, συνεχίζονται ἡ σαπίλα καὶ ἡ παρακμή, ὁ φαρισαϊσμὸς καὶ οἱ ματαιοδοξίες, οἱ αὐταπάτες καὶ οἱ δῆθεν σωτῆρες ὅλων τῶν εἰδῶν ! Ἀλλὰ παράλληλα συνεχίζεται καὶ ὁ καθημερινός, ἐνσυνείδητος, ἐπίμονος - ἂν καὶ ἐπίπονος - ὡραῖος ἀγῶνας ἐναντίον τοῦ διάσπαρτου ποικιλόμορφου κακοῦ, ποὺ θὰ ἡττηθῆ ἐν τέλει κατὰ κράτος !

    Ἄχ, ἀδελφέ μου, ἃς ἐπιτρέψει ὁ Θεὸς νὰ μᾶς στέλνῃς ποὺ καὶ ποὺ καμιά καλὴ ἰδέα (ὡς συνήθως δλδ), τώρα πιὰ ἕνα περισσότερο ποὺ τὰ ξέρεις τὰ πράγματα καλύτερα ἀπὸ ὅλους μας ! Περάσαμε ὄμορφες στιγμές, ἀδελφέ μου, ἀπό παιδιά περάσαμε πολύ ὄμορφες στιγμὲς ! Σχολεῖα, ἀγῶνες, ἀγωνίες, καθημερινότητα, γιορτές μά καί κάτι καλοκαίρια, ἀλλοιώτικα ἀπὸ τὰ ἄλλα…!

  Φτάνοντας μέρα μέ τήν μέρα στίς 27 Ἀπριλίου 2019 - Μεγάλο Σάββατο κι Ἀνάσταση, ἡ τελευταῖα μας Πασχαλιά ὅλοι μαζί, ἀδελφέ μου, εἴχαμε ἐπιστρέψει σπίτι. Εἴπαμε πολλά ἐκεῖνο τὸ βράδυ, πάρα πολλὰ καὶ τελικῶς σοῦ λέω: «Τί χαλιέσαι, βρὲ καρδιά μου; Ἴσια ἡ πλάτη, ψηλά τό κεφάλι καὶ πᾶμε γι ἄλλα»! Ἔτσι σοῦ εἶχα πεῖ τότε. Ὁ Θεός, ὅμως, ἀποφάσισε διαφορετικὰ μοναχά λίγες ημέρες μετά.. 7 Μαΐου σέ πῆρε κοντά Του !

  Ὁ μεγάλος μου ἀδελφός…! Ἕνα βλέμμα, μονάχα ἕνα βλέμμα μεταξύ μας καὶ ξέραμε… τί τρέχει ! Εἶμαι σίγουρη, κάπως ἔτσι, σὰν ἀπὸ ψηλά, ἡ ψυχοῦλα του θὰ μὲ κοιτᾷ καὶ θὰ μὲ προστατεύῃ, ὡς συνήθως ! Μὲ τὸ χαμόγελό του καὶ τὴν αἰσιοδοξία του, μὲ τὴν φωτεινή του ματιά, ποὺ πολλοὶ ζήλεψαν καὶ προσπάθησαν νὰ σκοτεινιάσουν ! Καί ; Στό κενό οἱ προσπάθειές τους ! Καλή καρδιά, παιδιά, καλή καρδιά.. Κακίες δὲν κρατᾶμε σέ κανέναν! «Κύριε Ἰησοῦ Χριστὲ ἀνάπαυσον τὰς ψυχάς πάντων τῶν ἐπ' ἐλπίδι ἀναστάσεως ζωῆς αἰωνίου κεκοιμημένων ἀδελφῶν ἡμῶν …»

  Κοιτῶ παλιές φωτογραφίες-γλυκιές συντροφιές, ξαφνικὰ ὅλος ὁ χρόνος μοιάζει νὰ γίνεται μιὰ στιγμή, κύλησαν τά χρόνια κι ὅμως, ξεφυλλίζοντας τά άλμπουμ μοιάζει νὰ ἦταν χθές… μεμιᾶς ὅλα γίνονται ἕνα, παρελθὸν-παρόν.. ὅλα ἕνα.. Κάτι συμβαίνει μέ τόν πόνο μου, μὲ κάποιον περίεργο τρόπο, περνώντας ὁ καιρός, θαρρεῖς καί θές νά τόν ἁπαλύνης, μεμιᾶς ὅλα γίνονται ἕνα, παρελθὸν-παρόν.. ὅλα ἕνα.. σὰν νὰ μοῦ δίνης μιὰ δυνατὴ ἀγκαλιά, τώρα δά, αὐτὴν τὴν ἀγκαλιὰ -τοῦ μεγαλύτερου ἀδελφοῦ- ποὺ σήμαινε «don΄t worry, ἐγὼ εἶμαι ἐδῶ... μικρή», ἔτσι μὲ πείραζες πάντα… Γιατί τό χιοῦμορ ἦταν καὶ μένει πάντα στὸ dna μας…! Δὲς σύμπτωση, τυχαῖο ( ; ) ἐνόσω γράφω, στό ράδιο ἀκούγεται «εἶναι τὸ γέλιο σου, ποὺ γράφει μουσικὴ - εἶναι τὸ γέλιο σου, ποὺ τὴν χαρὰ μᾶς φέρνει».. Πάντα γελαστοὶ εἴμασταν καὶ θὰ΄μαστε, ἀδελφέ μου, ἐγὼ ἐδῶ - ἐσὺ ἤδη «ἐκεῖ» μὰ πάντα μαζὶ ! 
  «Παναγιά μου, Μεγαλόχαρη, Σέ παρακαλῶ, ἔχε τον στὸν νοῦ Σου, παρεάκι μὲ τὴν χιλιοαγαπημένη μας μητέρα, Σέ παρακαλῶ, Παναγιά μου»! 

  Ἀδελφέ μου, μόνον ὁ Θεὸς ξέρει πραγματικά πόσο σ΄ἀγάπησα, σ΄ἀγαπῶ καὶ θὰ σ΄ἀγαπῶ μέσα ἀπὸ τὶς προσευχές μου. Ἀδελφέ μου… κι αἷμα μου…! Ἀνθρώπινο, κάποια φορά λυγίζω καί σιγοτραγουδῶ: «Ψέματα, ψέματα, πές μου πὼς εἶναι ψέμα... Ἕνα ἀστεῖο χαζὸ, ἕνα ὄνειρο… Ψέματα, ψέματα, πές μου πὼς εἶναι ψέμα...    Ἕνα ἀστεῖο χαζὸ, ἐγὼ χωρὶς ἐσένα... Ἐγὼ χωρὶς ἐσένα…»

  Μάτια, μάτια μου, μεγάλα καί γαλάζια, πού μοῦ ἔμαθαν νὰ ὑπομένω ἀλλὰ καὶ νὰ ἐπιμένω κι ἂν τύχει νὰ… πέσω ἀμέσως νὰ σηκώνομαι ! Μνήσθητι, Κύριε, μνήσθητι ! «Αὐτὰ τὰ μάτια ὅπου στὰ χαθῶ καὶ ὅπου βρεθῶ, τὰ ἔχω πίσω μου καὶ μέσα καὶ μπροστά μου..» 

  Γιῶργο μου, δύναμη στὰ σωθικά μου, γέλιο μου καὶ αἰσιοδοξία μου, ἡ χαρά μου πάντα ἐκεῖ ἦταν στὴν χαρά σου μὰ καὶ ὁ πόνος μου στοὺς καημούς σου…  Πολύ δύσκολες 365 μέρες πέρασαν ! «Φεγγάρι μου χλωμὸ, μιὰ χάρη σοῦ ζητῶ, φεγγάρι ἂν τόν βλέπεις πές του πὼς τόν ἀγαπῶ…» Μά ἀκόμη πονάει, βρὲ Γιῶργο μου..! Πολὺ ! Ἀλλὰ ὅπως (μεταξὺ πολλῶν ἄλλων) μοῦ ἔλεγες πάντα : «Στὸ ὁ,τιδήποτε συμβαίνει βάζουμε μπροστὰ πίστη, χαμόγελο καὶ συνεχίζουμε».. Ναί, οκ.. Ὡστόσο.. μοῦ λείπεις ἀπίστευτα, μοῦ λείπεις ἀπίστευτα πολὺ ! Μόνον ὁ Θεὸς, μόνον ὁ Θεὸς ξέρει πόσο σ΄ἀγάπησα, σ΄ἀγαπῶ καὶ θὰ σ΄ἀγαπῶ μέσα ἀπὸ τὶς προσευχές μου.       

  Ἀδελφέ μου…! Ἀδελφέ μου κι αἷμα μου…!

Χιλιαγαπημένοι μου...

Αἷμα μου... Ρίζα μου καὶ συντροφιά μου...

Καμάρια μου καὶ συναγωνιστές μου...

Κομμάτια τῆς ψυχῆς μου...

Μάνα μου κι ἀδελφέ μου... 

Τά μάτια τῆς ζωῆς μου εἶναι πιά μαζί : Τὰ μεγάλα μελιὰ μάτια τοῦ μέντορά μου, τῆς μητέρας μας, μὲ τὸ διαρκῶς ζεστό, ἀκριβοδίκαιο καὶ προστατευτικό της βλέμμα μὰ καὶ στὰ βαθιὰ γαλάζια τοῦ ἀδελφοῦ μου, ἐκπέμποντας κάτι σὰν τὴν αὔρα τῆς ἀσυμβίβαστης ἐλευθερίας ποὺ χαρίζει ἡ ἀγαπημένη του θάλασσα !

  Σᾶς νοιώθω παντοῦ, σὲ κάθε μου σκέψη, σὲ κάθε μου ἀνάσα, σὲ κάθε μου βῆμα, σὲ καθεμιά στιγμή μου… Ἀγάπες μου, κύτταρά μου, θὰ΄μαστε γιὰ πάντα ἕνα καὶ σὲ κάθε Θεία Μετάληψη μαζί ! Τὰ δυό σας πλέον παρέα «ἐκεῖ», ἔτσι ἔκρινε ὁ Παντοδύναμος μανοῦλα μου καὶ σοῦ ἔφερε τὸν Γιῶργο μας κοντά σου…! Ἐδῶ ?  

Μόνον ὁ Θεὸς ξέρει 

τί, πῶς καὶ πόσα αἰσθάνομαι, 

μόνον ὁ Καρδιογνώστης Θεὸς !

15η Ἰανουαρίου 2025 .. Ξημερώματα ..

Ὄχι , Θεέ μου ..

Πατέρα μου ;; Πατέρα μου ;;

Πέταξες .. Ἕνα ταξίδι χωρίς ἐπιστροφή ..

Ἁγίου Δημητρίου καί ἐπέτειος τοῦ ΟΧΙ .. 2025 .. ! Ὄλα φέτος, γιά πρώτη φορά, εἶναι ἀλλιῶς .. Κοντεύουν δέκα μῆνες.. Δὲν περνᾶ ὁ πόνος, πατέρα μου.. Σὰν νὰ ἔσβησε ὁ ἥλιος.. Σὰν νὰ μὴν ξημερώνη πλέον, νὰ θάμπωσαν καὶ τὰ ἡλιοβασιλέματα.. Σὰν νὰ γονάτισαν καὶ τὰ ἀστέρια καὶ κρύφτηκε καὶ τὸ φεγγάρι.. Σὰν νὰ μὴν ἀνθίζουν πιὰ λουλούδια, νὰ μὴν τραγουδοῦν τὰ πουλιά.. Σὰν νὰ στέρεψαν ποτάμια καὶ θάλασσες.. Σὰν νὰ μὴν ρίχνη χιόνι στὶς βουνοκορφές.. Σὰν νὰ μὴν αἰσθάνομαι οὔτε ἀέρα ἢ ζέστη ἢ κρύο.. Σὰν νὰ μὴν παίζουν οὔτε ἐκεῖνα τὰ παιδιὰ στὴν αὐλή.. Σὰν νὰ διασκεδάζουν οἱ ἄνθρωποι καὶ νὰ μὴν νοιώθω τό γιατί.. Σὰν νὰ ἔγιναν 100 οἱ 24 ὧρες, μέχρι νὰ κυλήσουν.. Σὰν νὰ μὴν ἔχη γεύση οὔτε ἕνα φαγητό.. Σὰν νὰ ἀκούγεται μουσικὴ κι ἐγὼ δὲν εἶμαι ἐκεῖ Σὰν νὰ μὴν γυρνοῦν κι αὐτὰ τὰ ρολόγια.. Σὰν τὰ βιβλία, ποὺ πάντα μοῦ.. μιλοῦσαν, νὰ μὴν ἔχουν τίποτα πιὰ νὰ μοῦ ποῦν.. Σὲ ἕνα ἀνολοκλήρωτο κεφάλαιο ἑνός βιβλίου, τὰ πάντα γύρω μου.. Μόνον ἕνας τίτλος παίζει μπροστὰ στὰ μάτια μου: «Ἔφυγες».. «Ἔφυγες».. Γράφτηκε μονάχα ἕνας τελευταῖος διάλογος κι σὰν ἔκλεισε τὸ σύμπαν ὅλο : Ψιθύριζες μὲ ὅση δύναμη σοῦ εἶχε μείνει.. μὰ πόση δύναμη ψυχῆς, πόση, ἀπίστευτο ! Ψιθύριζες μὲ τρεμάμενη φωνή : «Παντοδύναμε Παντοκράτορα» καὶ «Χριστέ μου, σ΄ἀγαπῶ» ! «Ἤρεμα, πάτερα μου, ἐδῶ εἶμαι, δὲν σᾶς ἀφήνω, μπαμπᾶ μου» «Κόρη μου, οὔτε ἐγὼ θέλω νὰ σὲ ἀφήσω, ἀλλά Ἄλλος ἀποφασίζει..» Μήπως ὅμως ἤδη.. τροχοδρομοῦσες? Δὲν ἤθελα νὰ τὸ σκέφτομαι.. «Ὄχι, Θεέ μου.. Ὄχι, Θεέ μου.. Μὰ τί λέω, Ἐσὺ ξέρεις.. Ἁπλῶς, ἄσε με νά Σέ παρακαλέσω, μὴν μοῦ τὸν πάρεις..» Καὶ κάπου ἐκεῖ, μέσα στήν προσευχή μου, πῶς ἦρθε στὸ μυαλό μου νὰ σοῦ πῶ, γιὰ νὰ σοῦ θυμίσω, νὰ σοῦ δώσω κουράγιο, ὅπως ἄλλοτε, νὰ σὲ κρατήσω ἐδῶ μὲ κάθε δυνατὸ τρόπο: «Fox1 λαμβάνεις ; » σέ ρώτησα.. «Λαμβάνω», μοῦ εἶπες, μὲ βραχνὴ πιὰ φωνὴ, μὰ ἀκόμη καὶ τώρα γεμάτη δύναμη.. «Τήν Ἑλλάδα.. Τήν Ἑλλάδα μας..» «Σᾶς ἀγαπῶ πάρα-πολὺ πατέρα μου, ἀητέ μου, ἀρχηγέ μου».. «Κι ἐγὼ σ' ἀγαπῶ, ὅσο δὲν φαντάζεσαι.. Ὅσο..... δέν...... φαντάζεσαι..» Μιά-μιὰ ἔβγαιναν οἱ λέξεις καὶ ξαφνικά.. ξαφνικά.. Μιὰν τόση δὰ κοφτὴ ἀνάσα.. Καὶ ;;; Καί πέταξες.. Πᾶς.. ἐκεῖ ποὺ τόσο λάτρεψες.. Ψηλά.. ψηλά.. στὰ οὐράνια.. Νὰ τὰ βλέπης ὅλα ἀπὸ ψηλὰ, ὅπως μοῦ ἔλεγες.. «Ὄλα στήν γῆ ἐκεῖ ἀπό ψηλὰ μοιάζουν ἀσήμαντα, ἐκεῖ εἴμαστε τόσο κοντὰ στὰ αἰώνια..» Πέταξες.. ! Γιὰ μιὰ πτήση ποὺ δὲν θὰ εἶχε ἐπιστροφή.. Μονοθέσιο μαχητικό.. Ἡ ἀδυναμία σου..! Ὅμως δὲν ἤσουν μόνος.. Ἤμουν ἐκεῖ, πατέρα μου.. Ἔτσι ἐπέτρεψε ὁ Θεός.. Καὶ σοῦ κρατοῦσα τὸ χέρι.. Ὅπως πάντα.. Μέχρι τὸ τέλος στὸν προσωρινό τοῦτο κόσμο καὶ στὴν ἀρχὴ τῆς νέας σου ζωῆς.. Σὲ κοιτοῦσα.. «Δώσε μου, δύναμη, Θεέ μου, τί ζῶ, τί γίνεται ;» Γιὰ μιά στιγμὴ ὡστόσο σοῦ μίλησα δυνατὰ : «Πατέρα ; Πατέρα ;» Μιὰ κρυφὴ ἐλπίδα μέσα σὲ ἐκεῖνα τά δευτερόλεπτα, λεπτά, οὔτε θυμᾶμαι, μιά ἐλπίδα πὼς ἴσως κάνω λάθος κι ἁπλῶς ἀποκοιμήθηκες κουρασμένος : «Πατέρα ;» Πατέρα μου ;».. Καμία ἀπάντηση στὰ αὐτιά μου, μόνον στὴν ψυχή μου κάτι σάν νά ἀκουγόταν «Κόρη μου, ἡσύχασε, εἶμαι καλά».. Συνέχισα νὰ σοῦ μιλῶ , νά σοῦ κρατῶ τὸ χέρι ὅμως δὲν μποροῦσα πιὰ νὰ στὸ ζεστάνω.. «Πατέρα ! Πατέρα μου !» Καὶ τώρα ; Πρέπει νὰ ἀνεβῶ αὐτὸ τὸ βουνό ! Πρέπει νὰ μείνω ὄρθια, πρέπει νὰ συνεχίσω ! Γιὰ σένα ἀητέ μου, ἡγέτη μου, Ἕλληνα μου.. Γιὰ σένα, πατέρα μου ! Γιατί μέσα μου σὲ κουβαλῶ, κύτταρο ἀπό τά κύτταρά σου, αἰώνιε συνοδοιπόρε τῶν οὐρανῶν καὶ τῆς ψυχῆς μου.. Κάθε μου βῆμα νά γίνη ὑπόσχεση. Κάθε ἀνάσα μου, δέηση. Κάθε βλέμμα στὸν οὐρανό, ἀναζήτηση.

Εἶμαι αἷμα σου, κρατῶ τό εὐθὺ βλέμμα σου στὰ μάτια μου, τὴν φωνή σου ὅταν λέω τὴν ἀλήθεια.

Στὴν καρδιά μου τὴν δύναμη σου, ὅταν θὰ πρέπει νὰ τιμῶ, νὰ ἀντέχω, νὰ ἀποφασίζω, νὰ ἐνεργῶ, νὰ στέκομαι, νὰ μὴν λυγίζω κι ἂν λυγίσω νά ξανασηκωθῶ.

Γιὰ σένα ποὺ μοῦ ἔδειξες τί σημαίνει νὰ περπατᾶς μὲ ἀξίες, μὲ τιμή, μὲ καρδιά, τόν οὐρανό νά ἀγναντεύω μά μέ τά πόδια στήν γῆ νά ζῶ.

Ἀητέ μου, Ἕλληνά μου, Ἡγέτη μου...

Γιὰ σένα ποὺ δὲν ἔδινες ὑποσχέσεις, μονομιᾶς ἐκπλήρωνες ὀ,τιδήποτε ἔλεγες.

Πού δὲν ἔψαχνες εὔκολες λύσεις μὰ ἄνοιγες δρόμους.

Πού ἤσουν σύμμαχος, φίλος, φῶς γαλανό, σὰν τὸ ζεστὸ γαλανὸ τῶν ματιῶν σου.

Ἡ ἀγάπη σου... φάρος μου. Ἡ θέλησή σου... ὁδηγός μου. Ὁ στόχος σου... ἀποστολή μου. Ὅλα μαζί .. κληρονομιά μου !

«Κι ὅταν θὰ φυσᾶ ἀεράκι, μοῦ εἶχες πεῖ, θὰ σοῦ φέρνη τήν φωνή μου, τὴν γνώριμη : «Προχώρα.. Ἐγὼ εἶμαι ἐδῶ, κοντά σου, ὁ πατέρας σου Δημήτρης».

ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ