Δέκα χρόνια έχουν περάσει από την ανακομιδή του Γέροντος Βησσαρίωνος
του Αγαθωνίτου (2006-2016) και το «σημείο του ουρανού» κατά την έκφραση
της Ιεράς Συνόδου, εξακολουθεί να υφίσταται και να καταυγάζει τις ψυχές
των πιστών.
Παρά την σφοδρή πολεμική των αντιλεγόντων, παρά τα ανυπόστατα ψεύδη,
παρά τις έντονες φημολογίες, ότι αποσυντίθεται, ο Θεός εξακολουθεί να
κρατεί άφθαρτο και ευωδιάζον το άγιο σώμα του ταπεινού και ελεήμονος
Ιερομονάχου Βησσαρίωνος ως την πιο μεγάλη μαρτυρία της δυνάμεως του
Αγίου Πνεύματος και της υποσχέσεως του Κυρίου ότι «τους δοξάζοντάς με
δοξάσω». Ο Ιερός Χρυσόστομος για την δόξα αυτή γράφει: «Δόξα γαρ
ανθρώπου ευλάβεια, επιείκεια, ελεημοσύνη, πραότης, ταπεινοφροσύνη,
ειρήνη, δικαιοσύνη, αγάπη ανυπόκριτος. Ταύτα πάντα δόξα ανθρώπου». (ΒΕΠ,
τ.96, σ.302). Αυτού του είδους την δόξα είχε ο Γέροντας από την παρούσα
ζωή.
Ο αείμνηστος Πάνος Γιαμαρέλος, τον οποίο επέλεξε η θεία Πρόνοια να
εξετάσει ως Ιατροδικαστής το ιερό Λείψανο και να γνωματεύσει ως άτεγκτος
υπηρέτης της αληθείας έχει γράψει στην έκθεσή του: «Πρόκειται περί
δυσεξηγήτου φαινομένου, το οποίον μόνον ο επερχόμενος χρόνος θα
διερμηνεύσει οπωσδήποτε αλαθήτως». Και από τηλεοράσεως δημοσίως
διεκήρυξε: «Εάν περάσουν δύο ή τρία χρόνια και το λείψανο παραμένει ως
έχει, να πάρουν όλοι οι Έλληνες λαμπάδες και να έλθουν εδώ να τον
προσκυνήσουν, διότι είναι άγιος».