Δεν βλέπετε τι γίνεται εις τους κοσμικούς άρχοντας; Ακόμη
και εκείνοι, οι οποίοι, υπό πολλάς επόψεις, είναι καλύτεροί των,
φέρονται προς αυτούς με πειθαρχίαν και υπακοήν και ανεξαρτήτως της
προσωπικής αξίας των από σεβασμόν προς το αξίωμά των και προς το
Κράτος, το οποίον αντιπροσωπεύουν.
Πως, λοιπόν, προκειμένου περί ιερέως,
οποίος είναι ο επιτετραμμένος του Θεού, όχι μόνον δεν τον σεβόμεθα και
δεν τον ευλαβούμεθα, αλλά και τον
καταφρονούμεν και
τον κακολογούμεν, μερικοί δε και τον λούομεν με μυρίας ύβρεις; Πως, ενώ εμποδιζόμεθα από τον Χριστον να κρίνωμεν τους λαϊκούς, ακονίζομεν την γλώσσαν μας εις βάρος του ιερατείου; Πως δε θα δικαιολογηθώμεν δια την διαγωγήν μας αυτήν, όταν τα μεν τόσα ιδικά μας αμαρτήματα παρατρέχωμεν, σχολιάζωμεν δε πικρά το παραμικρόν αμάρτημα του άλλου; Δεν ηξεύρεις ότι με αυτό το κριτήριον, το τόσον εγωϊστικόν, το τόσον άνισον, το τόσον μισάδελφον, χειροτερεύεις ενώπιον του υπέρτατου Κριτού την ιδικήν σου θέσιν;
τον κακολογούμεν, μερικοί δε και τον λούομεν με μυρίας ύβρεις; Πως, ενώ εμποδιζόμεθα από τον Χριστον να κρίνωμεν τους λαϊκούς, ακονίζομεν την γλώσσαν μας εις βάρος του ιερατείου; Πως δε θα δικαιολογηθώμεν δια την διαγωγήν μας αυτήν, όταν τα μεν τόσα ιδικά μας αμαρτήματα παρατρέχωμεν, σχολιάζωμεν δε πικρά το παραμικρόν αμάρτημα του άλλου; Δεν ηξεύρεις ότι με αυτό το κριτήριον, το τόσον εγωϊστικόν, το τόσον άνισον, το τόσον μισάδελφον, χειροτερεύεις ενώπιον του υπέρτατου Κριτού την ιδικήν σου θέσιν;
Δι' όσους επικρίνουν τους ιερείς και δι' όσους τους σέβονται.
Μ' αυτά, τα όποια λέγω, δεν επιδοκιμάζω εκείνους, οι οποίοι
διαχειρίζονται αναξίως την ιερωσύνην των, άπ' εναντίας, τους οικτείρω
πολύ και τους κλαίω. Άλλ' όμως δεν θεωρώ δίκαιον να τους κρίνουν και να
τους κατακρίνουν οι αποτελούντες το ποίμνιόν των, όπως το κάμνουν
δυστυχώς τόσοι, ακόμη και οι περισσότερον απαίδευτοι και αμόρφωτοι και,
επομένως, και ολιγώτερον κατάλληλοι εις το να κρίνουν τους άλλους.
Δι' όλα, λοιπόν, αυτά και τον Θεόν ας φοβούμεθα και προς τους ιερείς ας
δεικνύωμεν όλην την πρέπουσαν ευλάβειαν και τιμήν. Ο Θεός, τότε, θα μας
ανταμείψη πλουσίως και δια τας ιδιαιτέρας αρετάς μας και δια τον
σεβασμόν, με τον οποίον συμπεριεφέρθημεν προς τους πνευματικούς πατέρες.