"Κι ὅταν μὲ βλέπης νὰ κυματίζω, νὰ ξέρης, παιδί μου, δὲν εἶναι ὑπεύθυνο κάποιο ἀεράκι... Εἶναι
οἱ ψυχὲς τῶν ἀδελφῶν σου, ποὺ οἱ ἀνάσες τους μοῦ κρατοῦν συντροφιά, μὲ κρατοῦν ζωντανή, ὄρθια καὶ περήφανη.
Κι ἐγὼ μὲ τὴν σειρά μου ἀνοίγω τὴν ζεστὴ ἀγκαλιὰ μου...
Κι ἄλλοτε κουρνιάζουμε παρέα, μὲ στρῶμα τὶς
ἐννιὰ γραμμὲς καὶ προσκεφάλι τὸν σταυρό..Κι ἄλλοτε μὲ κρατοῦν ψηλὰ καὶ μπαίνουμε δυνατὰ πλὰϊ-πλὰϊ στοὺς νεώτερους, σὲ μάχες νικηφόρες, χαρίζοντας δάφνινα στεφάνια, ἀμάραντα νὰ θυμοῦνται οἱ ἑπόμενες γενιές..
Κι ἄλλοτε πάλι, ἀνοίγουν τὰ φτερά τους, μεταφέροντας στὰ πέρατα τῆς γῆς ὅπου Ἕλλην τὸ μήνυμα καὶ τὴν αἰώνια προσταγὴ γιὰ "ἐλευθερία ἤ θάνατο" μὲ παντοτινὸ στήριγμα τὴν πίστη στὸν Θεό, δίκαιο Κριτὴ τῶν πάντων..
Παιδί μου, μ ΄ἀγάπησαν τ΄ἀδέλφια σου τόσο πολύ, ποὺ καὶ τὴν ζωὴ τους πρόσφεραν τραγουδώντας ὕμνο γιὰ τὴν λευτεριὰ μου καὶ τὴν ἀξιοπρέπειά μου.
Παιδί μου, ἐγὼ θὰ΄μαι πάντα ἐδῶ γιὰ σένα, νὰ σοῦ θυμίζω τὸν σταυρὸ μὰ καὶ τὴν ἀνάσταση, νὰ σοῦ θυμίζω τὴν μάνα, τὸν πατέρα, τὴν ρίζα, τὸν προορισμό σου.
Παιδί μου, ὑπομονετικὰ καὶ καρτερικὰ θὰ περιμένω, θὰ περιμένω στοὺς αἰῶνες σὰν δεύτερο πετραχήλι νὰ σκουπίσω τὰ δάκρυά σου καὶ νὰ δεχθῶ τὴν μετάνοιά σου γιὰ τὰ παραστρατήματά σου, ὅταν δὲν ἔκανες τίποτα τίς στιγμὲς ποὺ ξένα χέρια μὲ ἀκουμποῦσαν, τὶς στιγμὲς ποὺ μικρόψυχοι ἀνθρωπίσκοι μοῦ ἔβαζαν φωτιά, μάταια ἐπιχειρώντας νὰ ἐξαφανίσουν τὸ αἷμα μὰ καὶ τὴν δόξα, τὰ σημάδια καὶ τὶς θύμησες τόσων πολλῶν χιλιάδων χρόνων.
Καλό μου παιδί, Ἕλληνά μου, δὲν θὰ ἤθελα νὰ σὲ ὑποχρεώσω νὰ μὲ ἀγαπᾶς, δὲν θὰ ἤθελα νὰ πρέπει νὰ μὲ ἀγαπᾶς, θὰ ἤθελα νὰ ΘΕΛΗΣ νὰ μὲ ἀγαπᾶς. Κι ἐγὼ καὶ τὰ ἀδέλφια σου χαιρόμαστε ὅταν γελᾶς μὰ καὶ πονᾶμε ὅταν πονᾶς... Κι ἐγὼ καὶ τὰ ἀδέλφια σου θὰ εἴμαστε πάντα ἐδῶ, τὸ καταφύγιό σου, ὅταν θαμπωμένος μέσα ἀπὸ τὶς ἄσκοπες περιπέτειες καὶ περιπλανήσεις σου κοντὰ σὲ κακόβουλους ἀνθρώπους πού σοῦ τάζουν ἰδεολογικοὺς παραδείσους ἀρκεῖ νὰ μὲ ἀπαρνηθῆς, ὅταν γνωστοὶ κι ἄγνωστοι θὰ χαίρονται ἀπὸ ζήλια νὰ σὲ βλέπουν νὰ σέρνεσαι χωρὶς πραγματικὸ νόημα ζωῆς, ναί, σὲ ἐκείνην τὴν στιγμὴ μὴν ἀπελπιστεῖς, σήκω στὰ πόδια σου καὶ θυμήσου τὶς ψυχὲς τῶν ἀδελφῶν σου, θυμήσου με κι ἐμένα, τὴν σημαία σου, ψελισέ μου ἁπαλά τό τραγούδι μας "σὲ θωρῶ κι ἀναθαρρεύω καὶ τὰ χέρια μου χτυπῶ, σὰν ἁγία σὲ λατρεύω, σὰν μητέρα σ΄ἀγαπῶ" κι ἐγὼ ταπεινὰ θὰ προσευχηθῶ στὴν Παναγιά μας νὰ σὲ φωτίση, νὰ σὲ δυναμώση, νὰ σὲ στηρίξη καὶ μαζὶ ξανὰ καὶ ξανὰ καὶ ξανὰ νὰ φτάσουμε ἐκεῖ ὅπου μᾶς ἔταξε ἡ σοφία τοῦ Παντοκράτορα : Στὴν κορυφή "! © www.Filopoli.gr
ΣΤΗΡΙΞΤΕ ΜΑΣ ΠΑΤΩΝΤΑΣ LIKE "ΕΔΩ"