ΟΤΑΝ...
(φωτο: Γονεις και συζυγος Γληγορη Αυξεντίου)
ΑΝΤΩΝΟΥ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
«ΣΗΜΕΡΟΝ ΠΟΥ Σ’ ΑΝΤΙΚΡΥΣΑ»
Ποίημα που η μητέρα του Ήρωα, Αντωνού Αυξεντίου, φέρεται να εμπνεύστηκε τη μέρα του θανάτου του απήγγειλε στο πρώτο του μνημόσυνο. >>>
Σήμερον που σ’ αντίκρυσα τζι είδα την ζωγραφκιάν σου
Την τόλμην σου φαντάστηκα τζιαι την παλληκαρκάν σου.
Να μεν σε πιάσουν ζωντανόν τζι ας ήταν όπως τύχει,
αφού για την Πατρίδα μας το γαίμα σου εχύθην.
Ξύπνα, Γληόρη μου, να δεις που κόντεψεν η Νίκη
τζι εσέναν βάλλουσιν μπροστά γιατί σ’ εσέν ανήκει.
Ξύπνα να δεις τους κόπους σου, να δεις τα βάσανα σου,
που νυχτοξημερώνεσουν μέσ’ στα κρησφύγετα σου.
Που νυχτοξημερώνεσουν μες στα βουνά, τους βράχους
τζιαι κέρτισες ό,τι έθελες τζιαι πήρες τα μιτά σου.
Ξύπνα να δεις την μάνα σου που στέκεται κοντά σου
τζι έκαμεν σίδερον καρκιάν όπως την λεβεντιά σου.
Θέλω δκυο λόγια να μου πεις, γιέ μου, που την καρκιάν σου
μεν κλαίεις, μάνα, μεν κλαίεις, που έχασες τον γιό σου
την ώραν του θανάτου σου θα είμαι στο πλευρό σου.
Την ώρα του θανάτου μου, πριχού τα μάθκια κλείσουν,
πέρκι σε δουν, λεβέντη μου, τζιαι σε ξαναφιλήσουν.
Μια μάνα τέτοιου ήρωα εν προσβολή να κλάψει,
προσβάλλει τον λεβέντη της, τζιείνον που θ’ απολάψει.
Χαλάλιν της Πατρίδας μου ο γιος μου, η ζωή μου,
τζι αφού εν επαραδόθηκεν
τζι έμεινεν τζι εσκοτώθηκεν
ας έσιει την ευτζιήν μου.
Γεια σου, Γληόρη Αθάνατε, ήρωα των ηρώων
τζιαι τ’ όνομα σου άφησες παντοτινά στον κόσμον.
Ζήτω, Γληόρη αθάνατε, ας έχομεν εγείαν,
που σιόνωσες το γαίμα σου για την Ελευθερίαν.
Τζι εγιώ έτσι μάνα εν να φανώ όπως τες Ελληνίδες,
που πιάσασιν τα όπλα τους τζιαι τζιείνες οι ιδίες.
Εχόγλασεν το γαίμα μου, όπλον θέλω να πάρω,
πα’ στα βουνά του Μασιαιρά τζιει πάνω να πεθάνω.
Τζιει πάνω που θυσίασεν ο γιος μου τη ζωή του,
τζει πάνω να θυσιαστώ νάμαι τζι εγιώ μαζί του.
ΠΙΕΡΗΣ ΑΥΞΕΝΤΙΟΥ
«ΣΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ»
Ο Πιερής Αυξεντίου ήταν ο πατέρας του Ήρωα.
Εσύ που εθυσίασες το άνθος της ζωής σου,
ξύπνα να δεις τι γίνεται σ’ εσέ και στους γονείς σου.
Σε όλες τις βουνοπλαγιές έκτισες τη φωλιά σου
και πέταγες και σκέπαζες όλους με τα φτερά σου.
Τον βρήκαν με την προδοσιάν, με του τυράννου δώρα,
κι ελπίζω να τιμωρηθούν κι αυτοί σαν έλθει η ώρα.
Γιατί ο ππαράς της προδοσίας εν κοφτερόν μασιαίριν
τζι όποιος τον πιάσει αυτοκτονεί με το δικόν του σιέριν.
Πα’ στα βουνά του Μασιαιρά και εις τες τρεις του Μάρτη
ήτουν μια μέρα συμφοράς κοντά σε μέναν νάρτει.
Κάποιος βοσκός σκληρόκαρδος τζιει πάνω εξαγοράσθην
και οδηγίες έδωσεν εις τον στρατόν του Χάρντιγκ.
Στρατός με ελικόπτερα γυρόν συναντήθηκαν
πως θα τον πιάνναν ζωντανόν οι Άγγλοι φαντάστηκαν.
Εφέρασιν τζιαι ρεπόρτερ τζιαί δημοσιογράφους
για να τον σατιρίσουσιν στους κινηματογράφους.
Και όμως δεν δειλίασεν ποττέ στες απειλές τους,
ούτε στες παρακλήσεις τους, ούτε εις τες φωτιές τους.
Με τα φιλιά πολόγιασεν αυτούς πού ᾽σιε μιτά του
Γιατ’ εν έθελεν να τους ιδεί κι αυτούς νεκρούς κοντά του.
Ώρες δέκα ολόκληρες μιτά του πολεμούσαν
και να πλησιάσουσιν κοντά του δεν τολμούσαν.
Ώστι τζιαι βαλαν του φωθκιάν να κρούσει να τον πιάσουν,
γιατί ολόκληρον στρατόν είδαν πως εν να χάσουν.
Έτρεξα και εζήτησα κι εγώ το λείψανόν σου
για να σε φέρω για ταφήν στην Λύσην, στο χωρκόν σου.
Κι ο Χάρντιγκ ο αιμοχαρής, για να με τιμωρήσει,
αρνήθην εις την αίτησιν, την δίψαν του να σβήσει.
Μόνος θα πάω να τον δω τζιαι να πιστοποιήσω,
αν εν ο γιος μου ο νεκρός τζιαι πίσω να γυρίσω.
Παιδί μου, όταν σ’ αντίκρυσα, ήτουν απελπισία,
στάθηκα και σε κοίταζα όμως με ψυχραιμίαν.
Γύρισα και τους μίλησα, παιδί μου, όταν σε είδα.
— Άγγλοι, αυτό που κάνετε είναι θηριωδία
Ελπίζομεν εις τον Θεόν πως θαρτει τζιείν’ η μέρα
που σύντομα εν να γινεί η Κύπρος ελευθέρα.
Νάρτουμεν να σε φέρουμε στο μνήμα το δικό σου,
στον τόπο που γεννήθηκες πόν χώμα πατρικόν σου.
Πέραν από τον αδιαμφισβήτητο ηρωισμό του ιδίου (Γληγορη Αυξεντίου), ο οποίος αφού υπέδειξε στους συναγωνιστές του να βγουν από το κρησφύγετο λέγοντάς τους ότι ο ίδιος πρέπει να πεθάνει και φώναξε τελικά το ηρωικό «Μολών Λαβέ», μια ακόμα συγκινητική πτυχή της θυσίας του ήρωα συναντάται σαφώς στη μεγαλοψυχία των γονιών του.
Τόσο ο πατέρας του, Πιερής, όσο και η μάνα του, Αντωνού, μετά τον θάνατό του, φανέρωσαν με τον πλέον δυνατό τρόπο τι σημαίνει να έχεις ιδανικά και μεγάλη ψυχή.
Αρχικά, ήταν ο πατέρας του, ο οποίος βγήκε από το νεκροτομείο χαμογελαστός. Είχε ένα χαμόγελο από το ένα αυτί ως το άλλο, σύμφωνα με μαρτυρία του δικηγόρου Μιχάλη Τριανταφυλλίδη, έστω κι αν γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά τι αντίκρυσε εκεί μέσα. Μπαίνοντας όμως στο αυτοκίνητο, με κατεύθυνση από το κοιμητήριο προς τη Λευκωσία, ο Πιερής άρχισε να κλαίει. Ρωτώντας τον ο δικηγόρος γιατί άρχισε ξαφνικά να κλαίει, απάντησε ως εξής: «Όχι γιε μου, να μην μας βλέπουν οι ‘σκύλοι’ να κλαίμε» (βλέπε βίντεο, από 6:15 και έπειτα).
«Βγαλμένη από τα βάθη της ελληνικής ιστορίας» η περήφανη συμπεριφορά του πατέρα. Να μην τον δουν οι κατακτητές να κλαίει... Να πνίξει τον πόνο του πατέρα για να καμαρώσει τον αποτεφρωμένο ήρωα... Τότε που οι απλές οικογένειες, βαθιά θρησκευόμενες και πατριωτικές, γεννούσαν ακόμα το θαύμα στην Κύπρο μας... Μια τέτοια γέννησε και τον ήρωα της ΕΟΚΑ Γρηγόρη Αυξεντίου.
Για το μεγαλείο της ψυχής του ήρωα, αξίζει να αναφέρουμε την πολύωρη μάχη με τους πάνοπλους Άγγλους στρατιώτες που περικύκλωσαν το κρησφύγετό του και την ενσυνείδητη θυσία του. «Αρκετή υπηρεσία πρόσφερα διδάσκοντάς τους πως να κρατούν το όπλο και να πολεμούν» είχε πει κάποτε, «πρέπει όμως να τελειώσω διδάσκοντάς τους και πως να πεθαίνουν». Κι έτσι με το δικό του «Μολών Λαβέ» πέρασε στην ιστορία ο υπαρχηγός της ΕΟΚΑ, τιμώντας το έθνος και την οικογένειά του.
ΚΑΙ