ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΔΟΥΜΕ ? 1974-2017 "ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ" - "ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ" ... ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΗ ΚΑΠΟΙΟΣ...
1974-2017 ΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ
ΤΙΜΩΝΤΑΙ ΟΙ ΘΥΤΕΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΤΗΣ, ΟΤΑΝ ΤΙΜΩΝΤΑΙ ΟΙ ΑΡΝΗΤΕΣ ΤΩΝ ΙΔΑΝΙΚΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ !
… καὶ διερωτήθην:
– Τί ἔκανε γιά τήν Ἑλλάδα ὁ Μπελογιάννης, γιά νά τοῦ γίνεται τό σπίτι «Μουσεῖο» καί νά πηγαίνῃ κι ὁ ἴδιος ὁ πορδη-πουργός, ἀλλά κι ὁ πρόεδρος τῆς βουλῆς, τά ἐγκαίνιά του;;;;
Μάθετε λοιπὸν ἀπὸ τὸ στόμα ἑνὸς ἄλλου κομμουνιστοῦ:
«Ὁ Νῖκος Μπελογιάννης, ἐξ’ Ἀμαλιάδος Ἠλείας, ἧτο δεύτερος στὴν ἱεραρχία τοῦ ΚΚΕ στὴν Πελοπόννησο, μετὰ τὸν γραμματέα Ἀχιλλέα Μπλάνα καὶ εἰδικὸς ἀπεσταλμένος τοῦ Γ.Γ. τοῦ ΚΚΕ Γεωργίου Σιάντου στὴν περιοχὴ μετὰ τὴν ἀποχώρηση τῶν Γερμανῶν. Ὁ Σιάντος δὲν εἶχε ψευδαισθήσεις γιὰ τὴν Πελοπόννησο –ὅπου παραδοσιακὰ κυριαρχοῦσαν οἱ ἐθνικιστές- κι ἔδωσε ἐντολὴ στοὺς ἀπεσταλμένους του νὰ «στρώσουν τὸν Μωρηὰ μὲ κορμιά»!
Καὶ πράγματι, οἱ ἀπεσταλμένοι του δὲν τὸν ἀπηγοήτευσαν. Οὔτε ὁ διαβόητος Ἄρης Βελουχιώτης, οὔτε ὁ Μπελογιάννης!
Συμφώνως, λοιπόν, μὲ τὸν ἰδεολόγο κομμουνιστὴ Γιάννη Καραμουζη, ποὺ μετὰ τὶς σφαγὲς κατάλαβε ὅτι εἶχε μπλέξη μὲ στυγνοὺς ἐγκληματίες καὶ ἀπηρνήθη τὸν κομμουνισμό, ὑπεύθυνος γιὰ τὴν μεγάλη ἀνθρωποσφαγὴ στὴν Πηγάδα τοῦ Μελιγαλᾶ, ποὺ διήρκεσε ἀπό τις 17 ἕως τὶς 20 Σεπτεμβρίου τοῦ 1944, δὲν ἧτο μόνον ὁ Ἄρης Βελουχιώτης, ἀλλὰ καὶ ὁ Νῖκος Μπελογιάννης: «Ὁ Ἄρης καὶ οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ κόμματος Κουλαμπᾶς καὶ Μπελογιάννης εἶχαν πάρη τὴν ἀπόφασιν. Ὅλοι ἔπρεπε νὰ ἐκτελεσθοῦν…» (πηγή: Πατριῶτες καὶ προδότες στὸν Μωρηά», ἐκδόσεις «Ἀθηνᾶ», 1950)
Μετὰ δὲ τὸν Μελιγαλά, ὁ Μπελογιάννης ἧτο μεταξὺ αὐτῶν ποὺ ἔδωσαν τὴν ἐντολὴ γιὰ τὴν δευτέρα σὲ μέγεθος ἀνθρωποσφαγὴ στὴν Μεσσηνία, ποὺ ἔλαβε χώρα στοὺς μαρτυρικοὺς Γαργαλιάνους (500 νεκροί, μεταξὺ τῶν ὁποίων καὶ στενοὶ συγγενεῖς τοῦ γράφοντος).
Ἐν συνεχείᾳ, ἀφοῦ τὸ 1949 πέρασε στὸ παραπέτασμα, ὁ Μπελογιάννης ἐπανῆλθε ἀργότερα στὴν χώρα ὡς κατάσκοπος τοῦ σοβιετικοῦ μπλόκ, μεταδίδοντας διάφορες πληροφορίες –κυρίως στρατιωτικῆς φύσεως- διὰ ἀσυρμάάτου, μέσῳ Ῥουμανίας. Τελικῶς, ἡ ἀστυνομία ἀνεκάλυψε τοὺς κρυμμένους ἀσυρμάτους τοῦ ΚΚΕ σ’ ἕνα πτηνοτροφεῖο καὶ συνέλαβε τὸν Μπελογιάννη καὶ τοὺς συνεργάτες του, ἐνῶ κάποιοι «αἱρετικοί» κομμουνιστὲς ὑποστηρίζουν –καὶ μάλιστα ἐπιμόνως- ὅτι ἦταν τὸ ἴδιο τὸ ΚΚΕ ποὺ ἔδωσε τὶς σχετικὲς πληροφορίες, γιατὶ ἄφ’ ἑνὸς μὲν ἔψαχνε γιὰ «ἥρωες» καὶ ἀφ’ ἑτέρου δὲ γιατὶ ὁ Ζαχαριάδης ἤθελε νὰ «ξεφορτωθῇ» τὸν Μπελογιάννη. Στὸ δικαστήριο, ὡς κατηγορούμενος γιὰ κατασκοπεία, ὁ Μπελογιάννης ἀρχικὼς παρίστανε τὸν ἀνήξερο καὶ μόλις ἀντελήφθη ὅτι τὸ κόλπο δὲν πιάνει, ἐπεχείρησε νὰ ἀποποιηθῇ τὴν εὐθύνη τῆς μεταδόσεως μηνυμάτων πληροφοριῶν στρατιωτικοῦ περιεχομένου, ὑποστηρίζοντας πὼς αὐτὸς ἔστελνε πληροφορίες μόνον πολιτικῆς φύσεως. Ὡστόσο, διεψεύσθη ἀπὸ τοὺς κατηγόρους, οἱ ὁποῖοι ἐμφάνισαν εἰσερχόμενο ῥαδιοτηλεγράφημα, μὲ τὸ ὁποῖο οἱ ἀποστολεῖς ἐξέφραζαν τὴν ἀνησυχία τους στὸν Μπελογιάννη γιὰ τὴν καθυστέρηση στὴν μετάδοση στρατιωτικῶν πληροφοριῶν. Καὶ πέραν ἀπὸ τοὺς κατηγόρους, ὁ Μπελογιάννης διαψεύδεται καὶ ἀπὸ τὴν κοινὴ λογική, διότι πληροφορίες γιὰ τὴν πολιτικὴ κατάσταση στὴν Ἑλλάδα εἶχε τὸ ΚΚΕ ἔναν σωρό, ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους του στὴν ΕΔΑ καὶ ἀπὸ τοὺς πρεσβευτὰς τῶν κομμουνιστικῶν κρατῶν στὴν Ἀθῆνα. Δὲν χρειαζόταν νὰ μεταβῇ ἐκεῖ ὁ Μπελογιάννης καὶ νὰ τὶς μεταδίδῃ διὰ ἀσυρμάτου.
Κλείνοντας παραθέτω ἔνα μικρὸ κομμάτι ἀπὸ τὸν λόγο του στὰ 70α γενέθλια τοῦ Στάλιν:
«…Σύντροφοι καὶ συντρόφισσες,
Σήμερα ὅλοι οἱ ταπεινοὶ καὶ κατατρεγμένοι τῆς γῆς ὁρκίζονται στ’ ὄνομα τοῦ Στάλιν. Ὅλοι ὅσοι ζοῦν στὴν καταφρόνια πιστεύουν ὅτι θὰ γίνουν τὸ πᾶν, γιατὶ τὸν ἀγῶνα τους τὸν καθοδηγεῖ ὁ Στάλιν. Κι ὅλοι ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἀγωνιστές, πιστεύουμε πὼς ἔπαθλο τοῦ ἀγῶνος μας θὰ εἶναι σύντομα ἡ λαϊκοδημοκρατική-σοσιαλιστικὴ Ἑλλάδα, γιατὶ τὸν ἠρωικό μας ἀγῶνα τὸν παραστέκει ὁ Στάλιν καὶ γιατὶ θὰ κάνουμε ὁ, τὶ μποροῦμε νὰ φανοῦμε ἀντάξιοι τοῦ μεγάλου μας δασκάλου καὶ ἀγαπημένου μας συντρόφου καὶ φίλου.
Στ’ ὄνομα τοῦ Στάλιν, γιὰ τὰ μεγάλα μας ἰδανικά, ποτίσθηκε μὲ τὸ αἷμα τῶν ἡρώων μας καὶ κάθε γωνιὰ τῆς πατρίδος μας. Κι ἂν αὐτὴν τὴν στιγμὴ μποροῦσε μαζύ μας νὰ φωνάξουν οἱ πολιτεῖες καὶ τὰ βουνά μας, οἱ κάμποι καὶ τὰ χωριά μας, θὰ φώναζαν καὶ θὰ ἔλεγον:
«Ζῆσε ἀκόμη πολύ, παρὰ πολύ, μεγάλε Στάλιν!».”
Aὐτὸς ἦταν ὁ «πατριώτης» Νῖκος Μπελογιάννης, γιὰ τὸν ὁποῖον διετέθησαν χρήματα, γιὰ νὰ γίνῃ τὸ σπίτι του «μουσεῖο»…
(στοιχεῖα ἀπὸ τὸν Γ. Δημητρακόπουλο, στὸ blog «ΕΛΛΑΣ Αἰώνιον Ἀθάνατον Ἄδέσμευτον».
Δημητριάδης Κωνσταντῖνος
http://filonoi.gr/2017/03/28/gia-na-mathainoyme-poioys-hroes-timoyme/
***
Γ. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ & Ν. ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ
Μία ἄγνωστη Ἰστορία
Ὁ Νίκος Μπελογιάννης ἦταν ἀδίστακτος καί φανατικός “σταλινικός”. Εἶχε διατελέσει κορυφαῖος συνεργάτης τοῦ Ἄρη Βελουχιώτη στήν Κατοχή. Ὁ Μπελογιάννης ἦταν ὁ ἠθικός αὐτουργός γιά τίς σφαγές τοῦ Βαλτετσίου, τοῦ Φενεοῦ Κορινθίας, τῶν Γαργαλιάνων καί ἰδίως τοῦ Μελιγαλᾶ.
Γιά τήν σφαγή τοῦ Μελιγαλᾶ, ὁ κομμουνιστής Γ. Καραμούζης γράφει:
«Ὁ Ἄρης καί οἱ ἀντιπρόσωποι τοῦ κόμματος Κουλαμπᾶς καί Ν. Μπελογιάννης εἶχαν πάρει τήν ἀπόφαση: Ὅλοι ἔπρεπε νά ἐκτελεστοῦν...»!!!
Ἐκεῖνος μάλιστα ἐνεπνεύσθη καί τήν ἀρχή της... “οἰκογενειακῆς εὐθύνης” ἡ ὁποία ὁδηγοῦσε σέ βασανιστήρια καί ἐκτελέσεις γυναικοπαίδων!
Κατά τήν διάρκεια τοῦ Συμμοριτοπολέμου ἦταν “Πολιτικός Ἐπίτροπος” τῆς 10ης “Μεραρχίας” τοῦ Δ.Σ.Ε., “διαφωτιστής” καί “κομισσάριος” στά διαβόητα “Λαϊκά Δικαστήρια” τοῦ ΚΚΕ μέ τίς ἀμέτρητες ἐκτελέσεις “διά βοῆς”...
Ἀπό τόν Ἰούνιο τοῦ 1950, εἶχε εἰσέλθει κρυφά στήν Χώρα ἀπό τό “παραπέτασμα”, μέ σκοπό τήν ἀναδιοργάνωσι τῆς ἐπαναστατικῆς δράσεως τοῦ ΚΚΕ.
Στίς 20 Δεκεμβρίου 1950, ἡ Ἀσφάλεια εἶχε μία μεγάλη ἐπιτυχία. Κατάφερε νά συλλάβη ἕνα ἀπό τά πιό ἀκραία καί ἐπικίνδυνα στελέχη τῆς Κ.Ε. τοῦ παρανόμου μηχανισμοῦ τοῦ Κ.Κ.Ε.
Γ. Παπαδόπουλος: Ὁ μόνος στρατοδίκης πού μειοψήφισε
Ἡ πρώτη δίκη Μπελογιάννη ἄρχισε στίς 19 Ὀκτωβρίου 1951, μαζί μέ ἄλλους 92 κατηγορουμένους. Ἡ δίκη ἔγινε μέ βάσι τόν Α.Ν. 509/47 ἀπό τό Ἔκτακτο Στρατοδικεῖο Ἀθηνῶν. Πρόεδρος τοῦ Στρατοδικείου ἦταν ὁ Ἀντισυνταγματάρχης Σ.Δ. Ἀπόστολος Σταυρόπουλος. Ὡς μέλη - στρατοδίκες διορίστηκαν οἱ Ταγματάρχες Γεώργιος Παπαδόπουλος, Ν. Κομιανός, Γ. Κοράκης καί ὁ Λοχαγός Κυριακόπουλος.
Στίς 2/11/1951 -ἐνῶ ἐξελίσσετο ἡ δίκη- ὁ Ὑπουργός Ἐθνικῆς Ἀμύνης Ἀλ. Σακελλαρίου κάλεσε τόν Πρόεδρο τοῦ Στρατοδικείου Σταυρόπουλο καί τούς Δικαστικούς Συμβούλους Ι. Σίμο, Κ. Ἀθανασούλη, Β. Πετρούλια, Ἀπ. Καρκαζή καί Ι. Κριτσέλη καί ἐξέφρασε τήν ἐπιθυμία τῆς κυβερνήσεως Πλαστήρα νά βρεθῆ τρόπος “διακοπῆς” τῆς δίκης γιά μικροπολιτικούς λόγους!
Ὁ πρόεδρος τῆς Δίκης, Σταυρόπουλος ἀρνήθηκε. Καί τήν ἑπομένη οἱ ἐφημερίδες τῆς ἀντιπολιτεύσεως “ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ” καί “ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΗΡΥΞ” δημοσίευαν σέ ἄρθρα τούς τό παρασκηνιακό αἴτημα τῆς κυβερνήσεως.
Ἡ “διαρροή” εἶχε προέλθει φυσικά ἀπό τόν ἴδιο τόν Σταυρόπουλο, ὁ ὁποῖος τιμωρήθηκε μέ 6μηνη ἀργία γιά «παράβασι ὑπηρεσιακῆς ἐχεμυθείας». Τό Πρωτοβάθμιο Ἀνακριτικό Συμβούλιο ἐξέτασε καί ὅλους τους στρατοδίκες καί στίς 15/12/1951 ἐξέδωσε παμψηφεί ἐπίσημη γνωμοδότησι ὅτι γιά τήν διαρροή δέν εὐθυνόταν οὐδείς ἄλλος ἐκ τῶν στρατοδικῶν.
Στίς 16 Νοεμβρίου 1951, ἡ δίκη ἔληξε μέ τήν καταδίκη του Μπελογιάννη καί ἄλλων 11 σέ θάνατο.
Ἀλλά ἐκεί συνέβη καί ἕνα περιστατικό ἀπό τά πρῶτα γνωστά τοῦ χαρακτῆρος καί τῆς ψυχοσυνθέσεως τοῦ Γεωργίου Παπαδοπούλου: Ὑπῆρξε ὁ μόνος στρατοδίκης πού δέν ψήφισε τήν ἐπιβολή τῆς θανατικῆς ποινῆς στούς κατηγορουμένους!
“Στρατιωτικά μυστικά ἐπί σκοπῶ κατασκοπείας”
Ἡ δίκη εἶχε τελειώσει. Καί ἡ ἀπόφασις ἔμενε ἀνεκτέλεστη. Ἔπειτα ἀπό λίγες ἡμέρες ὅμως, ἡ Ἀσφάλεια ἀνεκάλυψε δυό “γιάφκες” στήν Καλλιθέα καί στήν Γλυφάδα, πού ἀνῆκαν στήν συμμορία τοῦ Μπελογιάννη. Ἐκεῖ βρέθηκαν ἀσύρματοι γιά μετάδοσι κατασκοπικῶν πληροφοριῶν στήν Βουλγαρία! Τό γεγονός ὁδήγησε σέ διεξαγωγή νέας δίκης.
Ἡ δεύτερη δίκη τοῦ Μπελογιάννη καί ἀκόμη 29 συγκατηγορουμένων του, ἔγινε πλέον ἀπό τό Διαρκές Στρατοδικεῖο Ἀθηνῶν μέ βάσι τόν νόμο 375/36 «περί κατασκοπείας». Σέ αὐτήν δέν εἶχε ἀπολύτως καμμία συμμετοχή ἤ σχέσι ὁ Γ. Παπαδόπουλος.
Κατά τήν δίκη ἐκείνη κατέστη σαφές ὅτι τό ΚΚΕ εἶχε ἀρχίσει τήν προπαρασκευή τοῦ 4ου γύρου! (Βλπ. στρατηγοῦ Δ. Χονδροκούκη «Ὁ Μπελογιάννης χωρίς γαρύφαλλο»).
Ὁ τότε Γεν. Δ/ντής τῆς Ἀστυνομίας Πόλεων, Πανόπουλος, κατέθετε:
«Εἴχαμε διασταυρωμένες πληροφορίες ὅτι ἀπό τό “σιδηροῦν παραπέτασμα” μπαινόβγαιναν εἰδικά ἐκπαιδευμένοι κομμουνιστές μέ διπλό ρόλο: Ὁ ἕνας, νά μεταφέρουν ὁδηγίες ἀνασυγκροτήσεως τοῦ μηχανισμοῦ τοῦ ΚΚΕ… καί ὁ ἄλλος νά συλλεγοῦν πληροφορίες γιά νατοϊκή δραστηριότητα στήν Χώρα μας… καί ἄλλες ἀπόρρητες στρατιωτικές πληροφορίες… Ἐντύπωσί μας ἔκαναν τά σήματα πού κατασχέσαμε καί οἱ κώδικες συνεννοήσεως. Ἐκοπιάσαμε νά βροῦμε τίς κλεῖδες ἀποκρυπτογραφήσεως… Ἐπί κεφαλῆς καί γενικός ἀρχηγός, ὁ ἀνέκαθεν κατηγορούμενος Νίκος Μπελογιάννης…»
Καί ὁ ἀστυνομικός Ρακιντζῆς ἔλεγε:
«Ὑπάρχουν προσέτι, ἐκτός συνόρων τῆς Ἑλλάδος, περί τούς 30.000 κομμουνιστᾶς, οἱ ὁποῖοι ἐκπαιδεύονται στρατιωτικῶς καί κατασκοπευτικῶς, ἄλλοι ὡς σαμποτέρ, μέ μόνιμον σκοπόν, ὅταν δοθῆ ἡ εὐκαιρία νά δράσουν στρατιωτικῶς κατά τῆς Πατρίδος τῶν, διά μίας νέας εἰσβολῆς…»
Στίς 1/3/1952 ἐξεδόθη ἡ καταδίκη του Μπελογιάννη καί ἀκόμη 3 “εἰς θάνατον” ὡς πράκτορες πού μετέδιδαν «στρατιωτικά ἤ ἄλλα μυστικά ἐπί σκοπῶ κατασκοπείας». Καί στίς 30/3/1952 οἱ Ν. Μπελογιάννης, Ν. Καλούμενος, Δ. Μπάτσης καί Ἡ. Ἀργυριάδης ἐκτελέστηκαν.
https://www.facebook.com/manosnxatzidakis/posts/985616688235808
***
Σήμερα, Κυριακή 19 Σεπτεμβρίου, οι Έλληνες Πατριώτες θα μετάσχουν στο μνημόσυνο των θυμάτων της σφαγής από τους κομμουνιστοσυμμορίτες (και για την ακρίβεια της γενοκτονίας), στο Μελιγαλά.
Όμως, πέρα από το βομβαρδισμό με ψεύδη από τους ιστοριογράφους της αριστεράς, πόσοι ακριβώς γνωρίζουν τι έγινε στη μεσσηνιακή πόλη, αλλά και σε άλλες πόλεις της Πελοποννήσου, οι οποίες μαρτύρησαν υπό τα χέρια των δολοφόνων του ΕΛΑΣ, ιδιαίτερα την πρώτη (από τον Οκτώβριο του 1943 μέχρι τον Αύγουστο του 1944) αλλά και τη δεύτερη περίοδο (από τον Οκτώβριο του 1944 ως το Φεβρουάριο του 1945) της «κόκκινης τρομοκρατίας»; Λίγοι, ιδιαίτερα στους κόλπους των νέων.
Οι υστερικές κραυγές της αριστεριστικής ιστοριογραφίας, μέσω των κατευθυνόμενων γραφίδων των σταλινιστών, κάνοντας λόγο για «γιορτές μίσους», κάθε φορά που οι πατριώτες έσπευδαν να τιμήσουν τους νεκρούς τους, κάλυψαν το κενό που υπήρχε και δημιούργησαν «πρότυπα», μετατρέποντας μορφές διεστραμμένων σφαγέων, όπως ο Βελουχιώτης (αλήθεια, γιατί πολλοί σιωπούν για την υπόθεση Μαραθέα;), ο καπετάν Γιώτης ή Χαρίλαος Φλωράκης και ο Μπελογιάννης, σε φυσιογνωμίες «ηρώων». Όμως, όσο κι αν προσπαθούν οι της κομμουνιστικής αριστεράς, τα εγκλήματα βγαίνουν στη φόρα… Είναι και αυτοί οι σπηλαιολόγοι που καταδύθηκαν στα άδυτα του σπηλαίου στο Φενεό, αεικίνητοι…
Σήμερα, τα στερεότυπα υποχωρούν και νέοι επιστήμονες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αποζητούν να διαμορφώσουν μόνοι τους άποψη, αρνούμενοι να αναμασήσουν τα προπαγανδιστικά κείμενα των στρατευμένων γραφίδων του ΚΚΕ και της ευρύτερης αριστεράς.
Πως φτάσαμε στη σφαγή Ο ΕΛΑΣ έδειξε από νωρίς τις προθέσεις του στην Πελοπόννησο. Η διάλυση της αντιστασιακής ομάδας του Στούπα, με τη μάχη της Λεύκης και οι πρώτες σφαγές (κατόπιν φρικτών βασανιστηρίων, οι επώνυμες μαρτυρίες αναρίθμητες) αθώων Ελλήνων πολιτών από τον ΕΛΑΣ, έδειξαν που πήγαινε το πράγμα. Κι όμως, αν και στην Αθήνα αλλά και αλλού ήδη είχαν αρχίσει να γίνονται πολλά «παράξενα», λίγοι μπόρεσαν να υποθέσουν που πήγαινε το πράγμα. Αυτό, αν και ήδη οι μισοί Έλληνες και παραπάνω (όσοι αρνούνταν να συμπλεύσουν με το όργιο αίματος) είχαν ήδη χαρακτηριστεί από το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ «δωσίλογοι», «προδότες», «ταγματασφαλίτες», «φασίστες» και βάλτε.
Ακολούθησαν οι δολοφονίες του ταγματάρχη Χρήστου Καραχάλιου και του ίλαρχου Τηλέμαχου Βρεττάκου, αλλά και των δεκάδων συναγωνιστών τους ανταρτών. Φυσικά, οι κομμουνιστές απέκρυπταν μέσω τρομοκρατικών μεθόδων τη γνωστοποίηση της ύπαρξης των στρατοπέδων συγκέντρωσης όπως εκείνα στο χωριό Χαλβάτσου και στην Ποταμιά (δύο από τα περίπου 35 στρατόπεδα που διατηρούσε ο ΕΛΑΣ), όπου δεινοπάθησαν εκατοντάδες Έλληνες. Όλα δια χειρός του αιμοσταγούς και διεστραμμένου Γενικού Αρχηγού του ΕΛΑΣ Πελοποννήσου Θανάση Κλάρα ή Άρη Βελουχιώτη (ανέλαβε το πόστο τον Απρίλιο του 1944, σκορπώντας τον όλεθρο), που έπνιξε στο αίμα το Βαλτέτσι (σκότωσαν εκεί οι κομμουνιστοσυμμορίτες πολλά γυναικόπαιδα), στο όνομα της «εκστρατείας» για το «κυνήγι της αντίδρασης», αλλά και το Φενεό, όπου χάθηκαν εκατοντάδες Έλληνες, που ...
http://www.elkosmos.gr/o-belogiannis-dietaxe-tin-sfagi-tou-meligala/
***
ΑΥΤΟΣ ΗΤΑΝ Ο ΣΤΑΛΙΝΟΛΑΤΡΗΣ ΣΦΑΓΕΑΣ ΤΟΥ ΜΕΛΙΓΑΛΑ, ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ..
Γράφει ο Γ. Δημητρακόπουλος
Μια φωτογραφία του… «Αγίου» της αριστεράς Νίκου Μπελογιάννη και των συγκατηγορούμενών του κατά τη διάρκεια της δίκης τους ανέβασε στην προσωπική του σελίδα στο Facebook ο Τσίπρας, λόγω της συμπληρώσεως 63 χρόνων από την ημέρα της εκτελέσεώς του.
Η φωτογραφία συνοδεύεται από την λεζάντα «ζουν σ’ όλους τους καιρούς, σ’ όλους τους τόπους» και το εξής μήνυμα: «Νίκος Μπελογιάννης: «Αγωνιζόμαστε για να προφτάσουμε την αυγή και το αύριο, για να δημιουργήσουμε νέους χρόνους κι εποχές, στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων».
Όμως, ποιος ήτο στην πραγματικότητα ο «Άγιος» της αριστεράς;
Ο Νίκος Μπελογιάννης, εξ’ Αμαλιάδος Ηλείας, ήτο δεύτερος στην ιεραρχία του ΚΚΕ στην Πελοπόννησο, μετά τον γραμματέα Αχιλλέα Μπλάνα και ειδικός απεσταλμένος του Γ.Γ. του ΚΚΕ Γεωργίου Σιάντου στην περιοχή μετά την αποχώρηση των Γερμανών. Ο Σιάντος δεν είχε ψευδαισθήσεις για την Πελοπόννησο –όπου παραδοσιακά κυριαρχούσαν οι εθνικιστές- κι έδωσε εντολή στους απεσταλμένους του να «στρώσουν τον Μωρηά με κορμιά»!
Και πράγματι, οι απεσταλμένοι του δεν τον απογοήτευσαν. Ούτε ο διαβόητος κακούργος Άρης Βελουχιώτης, ούτε ο Μπελογιάννης!
ρτυηνμ
Συμφώνως, λοιπόν, με τον ιδεολόγο κομμουνιστή Γιάννη Καραμούζη, που μετά τις σφαγές κατάλαβε ότι είχε μπλέξει με στυγνούς εγκληματίες και απαρνήθηκε τον κομμουνισμό, υπεύθυνος για την μεγάλη ανθρωποσφαγή στην Πηγάδα του Μελιγαλά, που διήρκεσε από τις 17 έως τις 20 Σεπτεμβρίου του 1944, δεν ήτο μόνον ο Άρης Βελουχιώτης, αλλά και ο Μπελογιάννης: «Ο Άρης και οι αντιπρόσωποι του κόμματος Κουλαμπάς και Ν. Μπελογιάννης είχαν πάρει την απόφασιν. Όλοι έπρεπε να εκτελεσθούν…» (πηγή: Πατριώτες και προδότες στο Μωρηά», εκδόσεις «Αθηνά», 1950).
Μετά δε τον Μελιγαλά, ο Μπελογιάννης ήτο μεταξύ αυτών που έδωσαν την εντολή για την δεύτερη σε μέγεθος ανθρωποσφαγή στην Μεσσηνία, που έλαβε χώρα στους μαρτυρικούς Γαργαλιάνους (500 νεκροί, μεταξύ των οποίων και στενοί συγγενείς του γράφοντος…).
Εν συνεχεία, αφού το 1949 πέρασε στο παραπέτασμα, ο Μπελογιάννης επανήλθε αργότερα στην χώρα ως κατάσκοπος του σοβιετικού μπλοκ, μεταδίδοντας διάφορες πληροφορίες –κυρίως στρατιωτικής φύσεως- δια ασυρμάτου, μέσω Ρουμανίας. Τελικώς, η αστυνομία ανακάλυψε τους κρυμμένους ασύρματους του ΚΚΕ σ’ ένα πτηνοτροφείο και συνέλαβε τον Μπελογιάννη και τους συνεργάτες του, ενώ κάποιοι «αιρετικοί» κομμουνιστές υποστηρίζουν –και μάλιστα επιμόνως- ότι ήταν το ίδιο το ΚΚΕ που έδωσε τις σχετικές πληροφορίες, γιατί αφενός μεν έψαχνε για «ήρωες» και αφετέρου δε γιατί ο Ζαχαριάδης ήθελε να «ξεφορτωθεί» τον Μπελογιάννη.
dekembriana.preview
Στο δικαστήριο, ως κατηγορούμενος για κατασκοπία, ο Μπελογιάννης αρχικώς παρίστανε τον ανήξερο και μόλις αντελήφθη ότι το κόλπο δεν πιάνει, επιχείρησε να αποποιηθεί την ευθύνη της μεταδόσεως μηνυμάτων πληροφοριών στρατιωτικού περιεχομένου, υποστηρίζοντας πως αυτός έστελνε πληροφορίες μόνο πολιτικής φύσεως. Ωστόσο, διαψεύσθηκε από τους κατηγόρους, οι οποίοι εμφάνισαν εισερχόμενο ραδιοτηλεγράφημα, με το οποίο οι αποστολείς εξέφραζαν την ανησυχία τους στον Μπελογιάννη για την καθυστέρηση στην μετάδοση στρατιωτικών πληροφοριών. Και πέραν από τους κατηγόρους, ο Μπελογιάννης διαψεύδεται και από την κοινή λογική, διότι πληροφορίες για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα είχε το ΚΚΕ έναν σωρό, από τους ανθρώπους του στην ΕΔΑ και από τους πρεσβευτάς των κομμουνιστικών κρατών στην Αθήνα. Δεν χρειαζόταν να μεταβεί εκεί ο Μπελογιάννης και να τις μεταδίδει δια ασυρμάτου. Εν τέλει εξετελέσθη.
11080932_10153334080628054_3464555710023937652_n
Τέλος, σας παραθέτω το υμνολόγιο του «Αγίου» της αριστεράς, για τα 70χρονα του μεγαλυτέρου εγκληματία του 20ου αιώνος, του «Μεγάλου Στάλιν», για να βγάλετε τα συμπεράσματά σας περί της… αγιότητός του:
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Σήμερα σ’ όλες τις γωνιές του κόσμου εκατοντάδες εκατομμύρια εργαζόμενοι, μυριάδες αμέτρητες απλοί άνθρωποι, εύχονται από τα βάθη της καρδιάς τους χρόνια πολλά στο Στάλιν.
Ποτέ κανένας άνθρωπος στον κόσμο ύστερ’ από το Λένιν δε συγκέντρωσε τόσα βουνά αγάπης και αφοσίωσης, αλλά και τόσους σωρούς από λυσσασμένο μίσος. Για κάθε τίμιο άνθρωπο, για κάθε αγωνιστή του δίκιου και της λευτεριάς, για την ατελείωτη φάλαγγα των κομμουνιστών, ο Στάλιν είναι ο σοφός δάσκαλος, ο αγαπημένος φίλος, ο δοξασμένος αρχηγός. Είναι η καρδιά της καρδιάς μας. Είναι ο «μπάρμπας» όπως με μια λέξη τον ονομάζει χαϊδευτικά ο λαός μας. Και αντίθετα για όλους τους εκμεταλλευτές, για όλους τους εχθρούς της προόδου, ο Στάλιν είναι ο πιο μισητός αντίπαλος, ο πιο φοβερός εφιάλτης τους και στον ύπνο και τον ξύπνιο τους.
Σήμερα ο Στάλιν ενσαρκώνει τους πόθους και τις επιθυμίες, τις ελπίδες και τα όνειρα εκατομμυρίων και δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Είναι η προσωποποίηση μιας ολόκληρης εποχής, της πιο ιστορικής εποχής, που γνώρισε μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα, της μεγάλης σταλινικής εποχής, της εποχής του κομμουνισμού.
Γι’ αυτό είναι και μεγάλος.
Στην ιστορία πολλούς είπανε και λένε μεγάλους. Όμως πολλοί λίγοι αξίζουν αυτόν τον τίτλο. Μεγάλος δεν μπορούσε να είναι ένας τυχοδιώκτης σαν τον Χίτλερ, που δοκίμασε να γυρίσει την ιστορία προς τα πίσω και ματοκύλισε τον κόσμο. Ούτε μπορεί να ‘ναι ποτέ μεγάλος ένας εγκληματίας σαν τον Τσόρτσιλ, τον εχθρό κάθε προοδευτικού κινήματος, τον εμπρηστή ενός νέου πόλεμου. Ο Στάλιν όμως είναι και παραείναι μεγάλος, όπως είναι κι ο Λένιν και ο Μαρξ. Ένας ρώσος μαρξιστής, πολύ σωστά είπε ότι μεγάλος άνδρας είναι εκείνος που «βλέπει μακρύτερα από τους άλλους και θέλει δυνατότερα από τους άλλους». Το «να βλέπεις μακρύτερα από τους άλλους» σημαίνει να βλέπεις ότι η ιστορία κινιέται προς τα μπρος, προς την πρόοδο και ταυτόχρονα να συλλαμβάνεις κάθε φορά τους νόμους αυτής της κίνησης. Και το «να θέλεις δυνατότερα από τους άλλους», σημαίνει να χεις όλη την αλύγιστη θέληση και δύναμη που χρειάζεται, για να μπεις επικεφαλής αυτής της ιστορικής κίνησης, να συντρίψεις κάθε παλιό και σάπιο και να οδηγήσεις την ανθρωπότητα σ’ έναν καινούργιο πιο πολιτισμένο, πιο ευτυχισμένο και πιο χαρούμενο δρόμο.
Σήμερα κανένας δε βλέπει μακρύτερα από το Στάλιν και κανένας δεν έχει δυνατότερη θέληση από το Στάλιν.
Και βλέπει μακρύτερα από κάθε άλλον ο Στάλιν, γιατί στάθηκε ο καλύτερος, ο πιο πιστός μαθητής και συνεχιστής του έργου του Μαρξ και του Λένιν. Γι’ αυτό είναι καταπληχτική η δύναμη της επιστημονικής του πρόβλεψης. Όταν μιλάει ο Στάλιν, μιλάει η ζωή, η αλήθεια, η πείρα ολόκληρων αιώνων. Στα λόγια του καθρεφτίζεται ολοζώντανο το παρόν και ζωγραφίζεται με ακρίβεια το μέλλον. Ο, τι λέει ο Στάλιν γίνεται. Είπε πριν την επανάσταση ότι μπορεί η Ρωσία να ανοίξει πρώτη το δρόμο προς το σοσιαλισμό και τον άνοιξε. Είπε ότι μπορεί να ανοικοδομηθεί ο σοσιαλισμός στη Ρωσία και ανοικοδομήθηκε. Είπε από το 1925 ότι θα νικήσει η Κινεζική Επανάσταση και νίκησε. Είπε ,όταν ο Χίτλερ ήταν παντοδύναμος ότι ο χιτλερισμός θα συντριβεί και συντρίφτηκε. Είπε ότι θα ανοικοδομηθεί ο κομμουνισμός στη Ρωσία και ανοικοδομείται. Κι όταν σήμερα ο Μαλένκωφ, ένας από τους πιο καλούς μαθητές του Στάλιν, λέει πως «αν οι ιμπεριαλιστές εξαπολύσουν τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, ο πόλεμος αυτός θα ναι ο τάφος όχι μονάχα για μερικά καπιταλιστικά κράτη ξεχωριστά, μα για ολάκερο τον καπιταλισμό, ποιος αμφιβάλλει ότι κι αυτό θα γίνει;
Κι έχει την πιο δυνατή θέληση ο Στάλιν, γιατί η πίστη του είναι βουνό και η επίμονη του αμέτρητη. Για το Στάλιν, δεν υπάρχουν εμπόδια και δυσκολίες αξεπέραστες, δεν υπάρχουν φρούρια απόρθητα. Πρωταθλητής στην σκληρή πάλη για τον παγκόσμιο κομμουνισμό, ο Στάλιν διαπαιδαγωγεί όλα τα στελέχη του με το ίδιο του το παράδειγμα στην πάλη με τις δυσκολίες, υπόδειγμα αυταπάρνησης και αυτοθυσίας.
«Να μην αμφιβάλλετε σύντροφοι, γράφει το 1929 στις οργανώσεις και τα μέλη του κόμματος που τον ευχήθηκαν για τα 50χρονα του, να μην αμφιβάλλετε ότι είμαι έτοιμος και τώρα και πάντοτε να δώσω στην υπόθεση της εργατικής τάξης, της προλεταριακής επανάστασης και του παγκόσμιου κομμουνισμού, όλες μου τις ικανότητες κι αν χρειαστεί ακόμα και την τελευταία σταγόνα από το αίμα μου».
Ο, τι πιο αγνό και μεγάλο, ο, τι πιο αληθινό και ανθρώπινο, ο, τι δυνατό και ηρωικό έχει να δείξει η ιστορία σήμερα, αυτό γεννιέται από τις ιδέες του κομμουνισμός, το εμπνέει ο Στάλιν, που ενσαρκώνει την αλύγιστη θέληση και απόφαση εκατομμυρίων μαζών για το γκρέμισμα της σκλαβιάς και το χτίσιμο μιας καινούργιας φωτεινής και χαρούμενης ζωής. Ο Στάλιν ανάθρεψε και διαπαιδαγώγησε το μεγάλο επιτελείο του κομμουνισμού, το Μάο Τσε Τουνγκ, τον Τορέζ, τον Τολιατι, το Ρακοσι, τον Πολιτ, τον Γκοτβαλντ, τον Τσερβενκοφ, τον Πικ, την Πασιοναρα, το Ντεζ, τον Πρεστες, το Ζαχαριάδη και τόσους άλλους αγαπημένους ηγέτες των λαών της γης.
Γι’ αυτό σήμερα από τη μια άκρη της γης ίσαμε την άλλη, ο Γάλλος εργαζόμενος, κι ο Ινδός δουλοπάροικος, ο Ιταλός εργάτης κι ο μαύρος της Αφρικής, ο Έλληνας αγρότης κι ο τσοπάνος της Μογγολίας, καθένας που κερδίζει το ψωμί του με τον ιδρώτα του, εύχεται στο Στάλιν από τα τρίσβαθα της καρδιάς του να ζει πολλά-παρά πολλά χρόνια.
Αλλά, σύντροφοι, η καλύτερη τιμή, το λαμπρότερο Δώρο που θα μπορούσαμε να προσφέρουμε στον αγαπημένο μας Στάλιν θα είναι να προσπαθούμε όλοι, με μια επίμονη, αδιάκοπη προσπάθεια, να γίνουμε άξια παιδία του. Το Όνειρο κάθε αγωνιστή, πρέπει να ναι να μοιάσει όσο περισσότερο μπορεί με το Στάλιν.
Να διδαχτούμε από την επαναστατική ζωή του, μια έντονη ζωή αδιάλλαχτης πάλης ενάντια στον τσαρισμό και στους εσωτερικούς εχθρούς του κόμματος, τους οπορτουνιστές και τους φρασεολόγους.
Να διδαχτούμε από τη σοφία του, που με κρυσταλλένια λαμπρότητα και απλότητα βρίσκεται μέσα στα έργα του.
Να μαθαίνουμε, όπως ο Στάλιν, να διδασκόμαστε από το λαό, από τις μάζες.
Να διδαχτούμε από τις έξοχες οργανωτικές του ικανότητες, από τη δύναμη να διαλέγει τα στελέχη και να οργανώνει τον έλεγχο της δουλείας.
Να μας γίνει παράδειγμα η ιδιωτική ζωή του, η απλότητα και η σεμνότητα του, η αποστροφή του στους θορυβοποιούς, τους φλύαρους, τους κόλακες και τους δουλοπρεπείς ανθρώπους.
Σύντροφοι και συντρόφισσες,
Σήμερα όλοι οι ταπεινοί και κατατρεγμένοι της γης ορκίζονται στ’ όνομα του Στάλιν. όλοι όσοι ζουν στην καταφρόνια πιστεύουν ότι θα γίνουν το παν, γιατί τον αγώνα τους τον καθοδηγεί ο Στάλιν. Κι όλοι εμείς οι έλληνες αγωνιστές, πιστεύουμε πως έπαθλο του αγώνα μας θα ναι σύντομα η λαϊκοδημοκρατικη-σοσιαλιστική Ελλάδα, γιατί τον ηρωικό μας αγώνα τον παραστέκει ο Στάλιν και γιατί θα κάνουμε ο, τι μπορούμε να φανούμε αντάξιοι του μεγάλου μας δάσκαλου και αγαπημένου μας συντρόφου και φίλου.
Στ’ όνομα του Στάλιν, για τα μεγάλα μας ιδανικά, ποτίστηκε με το αίμα των ηρώων μας και κάθε γωνία της πατρίδας μας. Κι αν αυτή τη στιγμή μπορούσε μαζί μας να φωνάξουν οι πολιτείες και τα βουνά μας, οι κάμποι και τα χώρια μας, θα φώναζαν και θα λέγον:
«Ζήσε ακόμα πολύ, παρά πολύ, μεγάλε Στάλιν!».
https://www.facebook.com/groups/151502591542609/permalink/1828089173883934/
***
Η ηρωοποίηση των σφαγέων του Ελληνισμού (Εγκαίνια «Μουσείου Μπελογιάννη» στην Αμαλιάδα)
27/3/2017. Εγκαίνια «Μουσείου Μπελογιάννη» στην Αμαλιάδα!!
Τι άλλο θα δούμε στην Ελλάδα;
Στην παρακάτω Ανακοίνωση, διαβάζουμε:«Παρουσία του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, θα πραγματοποιηθούν τα εγκαίνια του Μουσείου Μπελογιάννη την Δευτέρα 27 Μαρτίου στις 12 το μεσημέρι. Στα εγκαίνια θα παρευρεθούν επίσης ο πρόεδρος της Βουλής κ. Νίκος Βούτσης και αρχηγοί κοινοβουλευτικών κομμάτων.»
Προφανώς κάποιοι επιλέγουν να ΕΝΘΥΜΟΥΝΤΑΙ ΜΟΝΟ τη δράση του φοιτητή Νομικής ως δραστήριου οργανωτή εργατικών σωματείων και διεκδικήσεων, και ΛΗΣΜΟΝΟΥΝ την παράνομη και ηθικά εγκληματική δράση του ως κορυφαίου στελέχους του ΕΑΜ και ΚΚΕ Πελοποννήσου, τότε που με τη βοήθειά του ήταν στο απόγειό της η Κόκκινη Τρομοκρατία στον «Ελεύθερο Μωριά».
Τότε πού ως «διαφωτιστής» του ΕΑΜ/ΚΚΕ περιόδευε τον «Ελεύθερο Μωριά» και μεταξύ άλλων κήρυττε την εφαρμογή την «Αρχή της Οικογενειακής ή Αλληλέγγυας Ευθύνης» (ίδεποστ μου την 4η Μαρτίου για το θέμα αυτό), από την οποία χιλιάδες αθώοι πολίτες δολοφονήθηκαν άγρια και πλιατσικολογήθηκε η περιουσία τους. Τον Ιούνιο 1944 ήταν παρών στον παράνομο θερισμό και την υπεξαίρεση από το ΕΑΜ/ΕΛΑΣ των σιτηρών του λαού στον κάμπο Σκάλας και Έλους Λακωνίας.
Τον Σεπτέμβριο 1944 ήταν παρών στη Μεσσηνία, στις μαζικές σφαγές στην Καλαμάτα, στον Μελιγαλά και στους Γαργαλιάνους. Στον Μελιγαλά, ήταν παρών στο Μπεζεστένι με τον Αχιλλέα Μπλάνα (Γ.Γ. ΚΚΕ Πελοποννήσου) και τον Άρη Βελουχιώτη -ακριβώς μετά από αυτούς στην ιεραρχία-όταν αποφασίστηκε η φριχτή σφαγή.
Ως «πολιτικό στέλεχος», μετά την ήττα και τον αφοπλισμό του ΕΛΑΣ έμεινε στο απυρόβλητο λόγω προστασίας του από τη Συνθήκη της Βάρκιζας. Σύντομα όμως πέρασε σε νέα παρανομία, οργανώνοντας στην Πελοπόννησο τις πρώτες ομάδες ανταρτών και αναλαμβάνοντας πρώτος αρχηγός του λεγόμενου ΔΣΕ στην περιοχή. Για λόγους εσωτερικών ισορροπιών των ηγετών του ΚΚΕ ή επειδή έπεσε στη δυσμένεια του Ζαχαριάδη όπως έχει πιθανολογηθεί, στο τέλος του 1946 του αφαιρέθηκε αυτή η θέση και μεταφέρθηκε στη Μακεδονία ως πολιτικός επίτροπος μιας μεραρχίας ανταρτών. Διαφυγών στο Παραπέτασμα μετά την ήττα των ανταρτών τον Αύγουστο του 1949, εκπαιδεύτηκε στην Τσεχοσλοβακία ως κατάσκοπος και επέστρεψε στην Ελλάδα με παράνομους πομπούς ασυρμάτου. Συνελήφθη, δικάστηκε ως κατάσκοπος και εξετελέσθη, χωρίς να γίνει ιδιαίτερη αναφορά στη δράση του στην Πελοπόννησο το 1943-46.
Ιωάννης Μπουγάς
http://koinosparanomastis.blogspot.gr/2017/03/blog-post_23.html