Κάποιοι ἔχουν τήν συνήθεια νά εὐχαριστοῦν τό Θεό µόνον τότε πού ὁ Θεός τούς
δίνει, ἀλλά ὄχι καί ὅταν ὁ Θεός τούς παίρνη. Τόν εὐχαριστοῦν µόνο ὅταν τούς “χαϊδεύη”, καί ὄχι ὅταν τούς τιµωρῆ. Ἐπίσης Τόν εὐχαριστοῦν µόνο ὅταν ὁ Θεός σάν γιατρός ἐπουλώνη τίς πληγές τους καί ὄχι ὅταν µέ κοφτερό µαχαίρι ἀφαιρῆ τό µολυσµένο ἱστό ἀπό τό σῶµα τους. Τέτοια ἰδιοτελῆ εὐχαριστία προσβάλλει Τόν Θεό. Ὁ Θεός προνοεῖ πάντα γιά τό δικό µας καλό, γιά τή δική µας αἰώνια σωτηρία, καί ὅταν µᾶς “χαϊδεύη” καί ὅταν µᾶς "τιµωρῆ". Ἐµεῖς λοιπόν σάν νοήµονα ὄντα πού εἴµαστε, εἶναι καλό νά εὐχαριστοῦµε Τόν Θεό πάντοτε καί γιά ὅλα, ὅπως παροτρύνει καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος: “Νά εὐχαριστῆτε πάντοτε καί γιά ὅλα Τόν Θεό καί Πατέρα στό ὄνοµα τοῦ Κυρίου µας Ἰησοῦ Χριστοῦ...