ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ…!!! Και κανείς δεν δείχνει να νοιάζεται αληθινά για το ποιος και τι μορφώνει και εκπαιδεύει τα παιδιά μας, κι αφήνονται με το χώμα ξερό, ανάμεσα σε αγριόχορτα και τσουκνίδες, στο βοριά να τσακίζει τον τρυφερό βλαστό τους.
Τα παιδιά μας, μέσα στον υλιστικό πολιτισμό μας, δεν εκπαιδεύονται να «είναι» μα να «έχουν». Δεν εκπαιδεύονται στο «εμείς» μα στο «εγώ» κι αυτό είναι ο σπόρος της δυστυχίας που τα περιμένει στο μακρύ ταξίδι τους.
Το κοινωνικό περιβάλλον που τα φέραμε τα αποκόπτει από τις πραγματικές τους ρίζες και την ουσία τους, τα απομακρύνει από τη γνώση και την ουσιαστική μόρφωση που είναι θεμέλια του πολιτισμού.
Η γνώση που αναπροσαρμόζεται διαρκώς και οι βαθιές ενωτικές ανθρώπινες αξίες είναι τα θεμέλια του πολιτισμού.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΥΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΟΥΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΕΙ η τηλεόραση και το ίντερνετ.
Τα παιδιά μας είναι τα υποπροϊόντα του δικού μας πολιτισμικού μοντέλου που σαπίζει και τελειώνει απλώνοντας παντού τη δυσωδία και τη μπόχα του.
Η σκυτάλη που τους δώσαμε ήταν γεμάτη αγκάθια, ο δρόμος που διανύσαμε δεν τα πάει παραπέρα, μα τα αναγκάζει να κοπιάσουν μέσα στη σκληρότητα και την αδικία του κοινωνικού μας συστήματος, που υπάρχει ακόμα χάριν της ανοχής και του δικού μας βολέματος.
Και όλα αυτά τα παραπάνω βέβαια, αφορούν κατά κύριο λόγο τα «δικά» μας παιδιά, τα παιδιά του Δυτικού κόσμου, γιατί είναι και κάτι «άλλα» παιδιά που οι ζωές τους δεν έχουν καμία σχέση με των «δικών» μας παιδιών, οι ζωές αυτών των παιδιών είναι βαθύτερα και σκληρότερα καταδικασμένες, αυτά τα «άλλα» παιδιά αγωνιούν για το νερό, την τροφή, τα ρούχα και τη στέγη που στερούνται, αυτή είναι η καθημερινή τους αγωνία, ο πόλεμος, η βία, το αίμα, οι σπαραγμοί, οι αρρώστιες, η ορφάνια είναι τα αδέρφια τους.
Οι ψυχές αυτών των «άλλων» παιδιών, της Αφρικής, της Ασίας, της Νότιας Αμερικής, βιάζονται κάθε στιγμή και κάθε λεπτό που περνάει, περπατάνε χέρι χέρι με το θάνατο.
Έχουμε όλοι χάσει τη μπάλα, την ουσία δηλαδή, έχουμε χάσει την ίδια τη ζωή, αυτό το μοναδικό ταξίδι σχέσεων και μάθησης. Ο εγωισμός και η άγνοιά μας δεν μας αφήνουν να δούμε και να αποδεχτούμε ότι χτίσαμε πάνω στην άμμο.
Τι ασφάλεια και τι χαρά να έχουν αυτά τα παιδιά; Τι κόσμο να δημιουργήσουν;
Όταν σκουπίδια τους αφήνουμε για πρώτες ύλες ζωής ή θα χαθούν για πάντα ή θα τα χτίσουν όλα από την αρχή, χωρίς να κρατήσουν τίποτα απολύτως από όσα άχρηστα βρήκαν.
ΟΛΑ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ!!!
http://pagoinia.gr/
ΠΗΓΗ