Η ΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ

Πραγματικά, ἀδυνατεῖ κανείς νά πι­στέ­ψει πῶς συμβαίνει στίς μέρες μας, πού ἡ τεχνολογία καί ἡ ἐπιστήμη ἔφθα­σαν στό ζενίθ τους, νά ρυθμίζει τή ζωή πολλῶν μία μοιρολατρία τοῦ παρελθόν­τος!

Ἀστρολογία, ὡροσκόπια, ἀπο­κρυ­φι­σμός, μαγεία παρουσιάζουν σήμερα πρω­το­φανῆ ἔξαρση. Ραδιοφωνικοί καί

τηλεοπτι­κοί σταθμοί, εἰδικές τηλεφω­νι­κές ὑπη­ρε­σίες, περιοδικά κι ἐφημερίδες διαθέτουν ἀστρολόγο, ἐνῶ τό διαδίκτυο κατακλύζεται ἀπό σχετικές πληροφορίες. Κάποτε, μάλιστα, πληροφορούμαστε ὅτι καλλιτέχνες, ἀ­θ­λητές, ἀλλά καί μεγα­λώ­νυμοι πολιτικοί καί ἀρχηγοί κρατῶν, δέν κάνουν τίποτε ἄν προη­γουμένως δέν συμβουλευθοῦν τόν ἀστρο­λό­γο τους.

Πρόκειται, ἀσφαλῶς, γιά φαινόμενο ἀνησυχητικό, πού ὑπογραμμίζει τήν κρί­ση τοῦ πολιτισμοῦ μας, τήν κατάπτωση τοῦ σύγ­χρονου ἀνθρώπου καί τήν παλιν­δρό­μηση πρός τήν προχριστιανική ἀρ­χαιότητα.

Βασική αἰτία πού οἱ ἄνθρωποι κατα­φεύ­γουν στήν ἀστρολογία εἶναι ἡ ἀπο­μάκρυν­σή τους ἀπό τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως. Ἔ­τσι ὁ ἄνθρωπος στήν ἐποχή τῶν πυ­ραύ­λων καί τῶν διαστημοπλοίων ἐξα­κο­λουθεῖ νά ζῆ μέ­σα στή δεισι­δαι­μο­νία καί τήν εἰδω­λο­λα­τρία καί καταντᾶ ἄθυρμα καί θύμα στά χέρια ἐπι­τηδείων πού, ἐκ­μεταλ­λευόμενοι τή μωρία του, κά­νουν χρυσές δουλειές.

Ὑφέρπει, ὡστόσο, κι ἕνας ἄλλος κίν­δυ­νος: ἡ ἀλλοτρίωση τοῦ ὀρθόδοξου χρι­στια­νικοῦ φρονήματος. Ἡ ἀστρολογία ἀ­ποτελεῖ τό δολερό θρησκευτικό ὑ­πο­κα­τάστατο, τό ὁποῖο ἐπιχειρεῖ νά οἰκειοποι­ηθεῖ τόν μο­ναδικό καί ἀναντικατάστατο σωστικό ρό­λο τῆς ἁγίας Ἐκκλησίας, κα­θώς ἔχει ἐξελι­χθεῖ σέ ἕνα εἶδος θρη­σκεί­ας.

Οἱ «εἰδικοί» τῆς ἀστρολογίας ὑποστη­ρίζουν πώς οἱ θέσεις καί οἱ κινήσεις τῶν οὐρανίων σωμάτων, κυρίως τῶν πλανητῶν τοῦ ἡλιακοῦ μας συστήματος, παίζουν κα­θο­ριστικό καί ξεχωριστό ρόλο γιά τόν κάθε ἄνθρωπο. Ρυθμίζουν μάλιστα, ἰ­σχυ­ρίζονται, τήν καθημερινή ζωή, τήν ἐ­παγ­γελματική σταδιοδρομία, τήν οἰκογενειακή κατάστα­ση, τήν εὐημερία ἤ τή δυ­στυχία καί γενικά ὁλόκληρη τή ζωή του. Τίς θέσεις αὐτές τίς ὀνομάζουν ζώ­δια, δηλαδή ζῶα, ἀπό τό νο­ητό σχῆμα τῶν ἀ­στερισμῶν πού θυμίζει μορφές ζώ­ων (ταῦρος, κριός, σκορπιός, ἰ­χθεῖς κτλ).

Ἀναμφισβήτητα, ἡ ἀστρολογία δέν ἔ­χει καμιά ἀπολύτως ἐπιστημονική ὑπό­σταση. «Δέν ὑπάρχει στίς ἡμέρες μας σέ ὁλόκληρη τήν ὑφήλιο οὔτε ἕνας ἀστρο­νόμος μεγάλος ἤ μικρός πού νά πιστεύει στήν ἀστρολο­γία... Οἱ ἀστρονόμοι μέ ἀ­κριβῆ γνώση τοῦ πράγματος προσ­βλέ­πουν στήν ἀστρολογία μέ πλήρη ἀπιστία καί τοποθετοῦνται ἀ­πέ­ναντι στούς τσαρ­λατάνους πού τήν ὑπη­ρετοῦν μέ δεδη­λω­μένη ἀντίθεση», δηλώ­νει ὁ ἀστρονόμος P. Gouderc.

Μέ τόσες ἀντιφάσεις καί δια­ψεύ­σεις, πῶς μπορεῖ νά ἑρμηνευθεῖ ὁ πα­ρατηρούμενος οἶστρος τῆς ἀστρολο­γίας; Αὐτή ἡ «νό­θος θυγατέρα τῆς ἀ­στρο­νο­μίας», -ἔτσι τήν χαρακτήριζε ὁ Κέπλερ-, δέν εἶναι κα­θό­λου ἀθώα, ὅπως συνήθως φαίνεται. Ἐπιδρᾶ βαθιά στόν χαρακτήρα καί ἀλλοιώνει τήν ψυχο­σύν­θεση, τή νο­οτροπία, τή συμπερι­φορά καί τήν ὅλη προσωπικότητα τοῦ ἀνθρώπου, λειτουρ­γώντας ὡς «ψυχο­ναρ­κωτικό». Ὁ εἰδικός ἐπιστήμονας Τ. Ἀντόρνο τονίζει: «Ἡ ἀστρολογία εἶναι μιά ἰδεολογία τῆς ἐξ­άρ­τησης, πού προετοιμάζει ἔμμεσα τά πνεύματα τῶν ἀθρώπων γιά τήν ἀποδο­-χή ὁλοκληρωτικῶν ῾῾πιστεύω᾽᾽. Ἡ σύγχρο­νη κοινωνική πραγματικότητα ἐπι­βάλ­λεται στούς ἀνθρώπους σάν ἕνα κα­ταπιεστικό σύστημα χωρίς διεξόδους δι­α­φυγῆς, σάν ἕνα πεπρωμένο ἀνεξάρτητα ἀπό τίς ἐπι­θυ­μίες καί τίς ἀνάγκες τους».

Ὁ ἀπόστολος Παῦλος πα­ραγ­γέλλει στόν Τιμόθεο: «Τοὺς δὲ βε­βήλους καὶ γραώδεις μύθους παραιτοῦ» (Α΄ Τι 4, 7). «Τέκνον, μὴ γίνου οἰωνο­σκό­πος,… ἐκ γὰρ τούτων ἁπάντων εἰδω­λο­λα­τρία γίνεται», διαβάζουμε στή «Διδαχή τῶν Δώδεκα Ἀ­ποστόλων».

-Ευδοξία Αὐγουστίνου-,

Φιλόλογος- Θεολόγος

http://aktines.blogspot.gr/

ΠΗΓΗ