Καὶ τελικά? Περιμένουμε. Κάποιον νὰ μᾶς ἐλευθερώση. Νὰ γίνῃ ὁ ἥρωας. Ἀλλὰ νὰ μὴν γίνουμε ἐμεῖς ἥρωες. Ἁπλὰ μὲ εὐκολία νὰ τὸν χειροκροτήσουμε ὑποστηρίζοντάς τον. Καὶ μὲ τὴν ἴδια εὐκολία νὰ τὸν λησμονήσουμε, ὅταν ἐμφανιστῆ ἕνας ἄλλος ἥρωας, μὲ… δῆθεν καλύτερο μενοὺ προσφορῶν. Τυχάρπαστοι ψευτοήρωες, ποὺ δὲν τοὺς νοιάζει νὰ μᾶς ὁδηγήσουν σὲ νίκη καὶ λευτεριά. Ὄχι. Τοὺς νοιάζει μόνον τὸ πληρωμένο χειροκρότημα. Γιὰ 4 χρόνια? Γιὰ 8 ἴσως? Κι ἂν χάσουν κάποια τετραετία, δὲν πειράζει. Θὰ ἀνασυγκροτηθοῦν διαλογιζόμενοι ἀτάκες γιὰ ἑπόμενη "ἡρωικὴ" ἔξοδο πρὸς ἀναζήτηση χειροκροτητῶν. Τυχάρπαστοι ψευτοήρωες αὐτοί, βολεμένοι σκλάβοι οἱ ζητωκραυγάζοντες αὐτῶν. Καὶ ἔτσι πορευόμαστε. Στὰ πάντα διαμαρτυρόμενοι, τὰ πάντα ἀναζητώντας, ἀλλὰ ὄχι τὸ ἕνα: Νὰ γίνουμε ἐμεῖς πρῶτα ἥρωες, ὥστε νὰ ἀξίζουμε για ἀρχηγὸ μας ἀληθινὸ ἥρωα κι ἐλευθερωτή.
Καὶ τελικά? Περιμένουμε. Βολεμένοι σκλάβοι τυχάρπαστων ψευτοηρῴων κι ἐνῷ κρατοῦμε τίς δάφνες τοῦ ἐνδόξου παρελθόντος, τίς μαραίνουμε στὸ παρὸν σέρνοντας τὰ ψυχικὰ μας κουφάρια πίσω ἀπὸ ψευτοήρωες, ὑπνωτισμένοι θαρρεῖς, μὴ ἔχοντας τὴν παραμικρὴ διάθεση γιὰ ἀναγέννηση, γιὰ τὴν προβολή τοῦ ἀληθινοῦ ἐθνικοῦ ἐαυτοῦ μας στὸ μέλλον, μέ λίγα λόγια γιὰ τὴν συμμετοχὴ μας ξανὰ στὴν δημιουργία τῆς ἱστορίας.
Καὶ τελικά? Περιμένουμε. Τὰ πάντα. Ἀρκεῖ νὰ μὴν γίνουμε ἥρωες. Λὲς καὶ ἡ ἐλευθερία χαρίζεται. Ὅμως δὲν χαρίζεται. Ἡ ἐλευθερία διεκδικεῖται. Κι ἂν δὲν γίνῃς ὁ ἥρωάς της, τότε σὲ ἐγκαταλείπει στὴν κρίση τῆς ἱστορίας, ποὺ τοὺς χλιαρούς ἀνθρώπους τούς ἐκδικεῖται.
Καὶ τελικά? Περιμένουμε. Βολεμένοι σκλάβοι τυχάρπαστων ψευτοηρῴων κι ἐνῷ κρατοῦμε τίς δάφνες τοῦ ἐνδόξου παρελθόντος, τίς μαραίνουμε στὸ παρὸν σέρνοντας τὰ ψυχικὰ μας κουφάρια πίσω ἀπὸ ψευτοήρωες, ὑπνωτισμένοι θαρρεῖς, μὴ ἔχοντας τὴν παραμικρὴ διάθεση γιὰ ἀναγέννηση, γιὰ τὴν προβολή τοῦ ἀληθινοῦ ἐθνικοῦ ἐαυτοῦ μας στὸ μέλλον, μέ λίγα λόγια γιὰ τὴν συμμετοχὴ μας ξανὰ στὴν δημιουργία τῆς ἱστορίας.
Καὶ τελικά? Περιμένουμε. Τὰ πάντα. Ἀρκεῖ νὰ μὴν γίνουμε ἥρωες. Λὲς καὶ ἡ ἐλευθερία χαρίζεται. Ὅμως δὲν χαρίζεται. Ἡ ἐλευθερία διεκδικεῖται. Κι ἂν δὲν γίνῃς ὁ ἥρωάς της, τότε σὲ ἐγκαταλείπει στὴν κρίση τῆς ἱστορίας, ποὺ τοὺς χλιαρούς ἀνθρώπους τούς ἐκδικεῖται.
Καὶ τελικά? Τί περιμένουμε? Κρῖμα, κρῖμα δὲν εἶναι νὰ γίνουμε ἡ ντροπὴ τῶν ἀπογόνων μας? Κάνε, Θεέ μου, νὰ ξυπνήση ὁ ἥρωας μέσα μας! Κάνε, Θεέ μου!